Automatyzacja, nowe technologie a równy dostęp do rynku pracy, praca zdalna – to tematy  drugich warsztatów negocjacyjnych dla przedstawicieli polskich partnerów społecznych oraz środowisk zaangażowanych w problematykę cyfryzacji rynku pracy.

II warsztaty były poświęcone:

• implementacji europejskiego porozumienia dotyczącego cyfryzacji – finalizacji projektu krajowego programu działań;
• prognozie zapotrzebowania na kompetencje i kwalifikacje cyfrowe;
• wpływie cyfryzacji na działania w zakresie BHP;
• dobrym praktykom i wnioskom dotyczącym pracy zdalnej;
• stanowi prac na poziomie unijnym ws. telepracy i prawa do odłączenia.

Spotkanie miało miejsce 1 grudnia 2023 w siedzibie Konfederacji Lewiatan. Organizowane było w ramach projektu „Inicjowanie działań wdrażających Porozumienie Ramowe Europejskich Partnerów Społecznych w sprawie cyfryzacji” dofinansowanego ze środków UE. Udział wzięli przedstawiciele i eksperci środowiska akademickiego, organizacji pracodawców, strony pracowniczej oraz rządowej.

II warsztaty były kontynuacją pierwszych, które się odbyły 12 września w siedzibie KK NSZZ „Solidarność”. Celem obu warsztatów jest wypracowanie Krajowego Planu Działań służącego wdrożeniu porozumienia dot. cyfryzacji w Polsce.

Celem misji informacyjnych jest zebranie informacji i opinii zainteresowanych stron zorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego na temat wdrażania Europejskiego Funduszu Społecznego w danym kraju w latach 2014–2020. Wyniki oceny zostaną uwzględnione w analizie Komisji Europejskiej.

Misja w Polsce odbyła się w siedzibie Konfederacji Lewiatan w Warszawie. Przewodniczył jej z ramienia EKES Lech Pilawski (Grupa Pracodawców), a jej członkami byli: prof. Marcin Zieleniecki (Grupa Pracowników), Michel MC Loughlin z Irlandii (Grupa NGOs) oraz prof. Ryszard Szarfenberg z UW). Misję przygotował Bartek Bednarowicz z sekretariatu sekcji SOC (sprawy społeczne i obywatelskie).

Cztery panele oceniające projekty EFS

Odbyły się cztery osobne panele: przedstawicieli pracodawców (Lewiatan, BCC, ZPP, Konfederacja Pracodawców, Rzemiosła), przedstawicieli pracowników (NSZZ Solidarność, OPZZ (w ZNP), FZZ), przedstawicieli NGOs oraz administracji zarządzającej EFS (w tym PARP).

Wątki debat były te same i skupiały się na ocenie, na ile projekty Polsce realizowały zasadnicze cele i jak były zarządzane. Zwracano uwagę, na ile:

• zwiększyły włączenie społeczne oraz wspierały aktywną i sprzyjającą włączeniu społecznemu politykę rynku pracy,
• zmniejszyły dysproporcje terytorialne między regionami i krajami,
• czy wzmocniły dialog społeczny i obywatelski  przez zwiększenie zdolności partnerów społecznych i innych organizacji społeczeństwa obywatelskiego
• czy zapewniono komplementarność programów EFS z innymi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi (w tym Europejskim Funduszem Rozwoju Regionalnego i Europejskim Funduszem Pomocy Najbardziej Potrzebującym)
• jaki był poziom zaangażowania organizacji społeczeństwa obywatelskiego i innych zainteresowanych stron w planowanie, wdrażanie i monitorowanie programów EFS w Państwa kraju.

W trakcie debat wskazywano silne i słabe strony korzystania ze wsparcia EFS i proponowano konkretne zmiany, szczególnie dotyczyło to braku kontynuacji w kolejnych perspektywach.

Raport z oceny EFS

Raport z oceny będzie opierał się na informacjach uzyskanych w wyniku częściowo ustrukturyzowanych wywiadów i odpowiedzi na kwestionariusz internetowy (składający się z 26 pytań) przygotowanych przez przedstawicieli zorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego w pięciu państwach członkowskich (Czechy, Włochy, Polska, Hiszpania i Niderlandy).

EFS był pierwszym unijnym instrumentem finansowania ustanowionym traktatem rzymskim (1957 r.) w celu „zwiększenia możliwości zatrudnienia pracowników, zwiększenia ich mobilności geograficznej i zawodowej w Unii oraz ułatwienia im dostosowania się do przemian w przemyśle i zmian w systemach produkcji, w szczególności poprzez szkolenie zawodowe i przekwalifikowanie”.

EFS współfinansuje inicjatywy adresowane do osób fizycznych i organizacji, mające na celu poprawę możliwości zatrudnienia, promowanie rozwoju kształcenia i szkolenia oraz wspieranie osób znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji w celu zapewnienia włączenia społecznego i równych szans.