EKES: Co zrobić, żeby zbudować strategiczną autonomię Europy?
13 grudnia 2022

EKES: Co zrobić, żeby zbudować strategiczną autonomię Europy?

fot. Antoine Schibler / Unsplash

W Europejskim Komitecie Ekonomiczno-Społecznym, odbyła się 6 grudnia konferencja, zorganizowana wspólnie przez trzy obserwatoria EKES-u, Centrum Monitorowania Transformacji Cyfrowej i Jednolitego Rynku, Centrum Monitorowania Rynku Pracy i Centrum Monitorowania Zrównoważonego Rozwoju. Temat konferencji to: Przyspieszenie przemian w celu zbudowania otwartej strategicznej autonomii Europy.

Uczestnicy dyskutowali o tym co powinna oznaczać autonomia strategiczna, w jaki sposób społeczeństwo obywatelskie mogłoby pomóc przyspieszyć przejście do otwartej autonomii strategicznej Europy oraz jak zapewnić spójność między politykami UE w perspektywie krótko- i średnioterminowej.

Zobacz infografiki >>

Pierwotnie skoncentrowana na kwestiach bezpieczeństwa i obrony, definicja otwartej autonomii strategicznej rozszerzyła się, obejmując szeroki zakres polityk, od geopolityki, handlu i ekonomii (tj. surowce krytyczne i łańcuchy dostaw) po technologię, środowisko i klimat, sprawy społeczne i zarządzanie. Jednak państwa członkowskie UE nadal nie są zgodne na jakim poziomie ambicji należy dążyć do autonomii strategicznej, ani jak definiować to pojęcie. W następstwie kryzysu związanego z COVID-19, a następnie wojny na Ukrainie, wszyscy wydają się zgadzać, że UE powinna rozwinąć większe zdolności w celu zwiększenia samowystarczalności.

Jak zauważył Lech Pilawski, przewodniczący Centrum Monitorowania Rynku Pracy, obecny kontekst wielkich napięć geopolitycznych, wielu kryzysów, takich jak kryzys demograficzny, oraz wyzwań technologicznych zmusza nas do zrewidowania naszego postrzegania odporności Europy i osiągnięcia znacznie wyższego poziomu samowystarczalności, czyli strategicznej autonomii Europy. Dziś o tym rozmawialiśmy, ale to dopiero początek. UE musi się obudzić i szybko reagować, a to może wymagać zmiany paradygmatu wzrostu.

Unia Europejska chce wprowadzić sprawdzian konkurencyjność
23 listopada 2022

Unia Europejska chce wprowadzić sprawdzian konkurencyjność

fot. EKES

Od dłuższego czasu zmniejsza się udział Europy w gospodarce światowej. Szacuje się, że w 2050 r. UE będzie reprezentować mniej niż 10 % światowego produktu krajowego brutto (PKB), a w ciągu najbliższych kilku lat 85 % prognozowanego wzrostu światowego PKB będzie pochodzić spoza UE.

Słaba perspektywa wzrostu gospodarczego Europy pogłębia względny spadek gospodarczy. Oznacza to, że głos Europy na świecie liczy się mniej, i osłabia globalną rolę UE oraz jej wpływ na współpracę międzynarodową.

Rząd Szwecji określił konkurencyjność jako jeden z elementów politycznych zbliżającej się prezydencji szwedzkiej w Radzie UE. Z kolei EKES wezwał już do przeprowadzenia sprawdzianu konkurencyjności w swojej opinii w sprawie pakietu „Gotowi na 55”, w której stwierdził, że „w drodze do społeczeństwa neutralnego dla klimatu musimy przyjąć model, który doprowadzi do rozwoju gospodarki. Jeśli chcemy, aby UE wiodła prym i aby reszta świata szła w jej ślady, musimy dążyć do ukształtowania jak najlepszego modelu, który będzie sprawiedliwy i zrównoważony gospodarczo, społecznie i pod względem środowiska naturalnego”. Ponadto EKES stwierdził, że „wszystkie wnioski ustawodawcze przedstawione w ramach programu «Gotowi na 55» należy przeanalizować pod kątem konkurencyjności zgodnie z zasadami dotyczącymi celów zrównoważonego rozwoju, tak aby w pełni zrozumieć konsekwencje dla przedsiębiorstw”. Wcześniej EKES wezwał do przeprowadzenia testu konkurencyjności w swojej opinii w sprawie unii rynków kapitałowych. W sprawozdaniu z Konferencji w sprawie przyszłości Europy zwrócono się również o to, by nowe inicjatywy polityczne UE zostały poddane „sprawdzianowi konkurencyjności” w celu przeanalizowania ich wpływu na przedsiębiorstwa i ich otoczenie biznesowe (koszt prowadzenia działalności gospodarczej, zdolność do innowacji, konkurencyjność międzynarodowa, równe warunki działania itp.) Niedawno przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen oświadczyła w swoim przemówieniu, że standardowa kontrola konkurencyjności stanie się elementem stanowienia unijnego prawa.

Perspektywy krótkoterminowe są w dużym stopniu związane z inwazją Rosji na Ukrainę, która nadal negatywnie wpływa na gospodarkę UE, a także z faktem, że w UE nadal trwa odbudowa po pandemii COVID-19. Wspomniana wojna wywarła dodatkową presję wzrostową na ceny energii i towarów żywnościowych, które skutkują nasileniem globalnych presji inflacyjnych i osłabieniem siły nabywczej gospodarstw domowych. W odpowiedzi na wysoką stopę inflacji Europejski Bank Centralny podwyższył stopy procentowe w euro, analogicznie do działań podejmowanych przez Federalny Bank Rezerw w USA. Ponadto słabnący światowy wzrost gospodarczy prowadzi do osłabienia popytu zewnętrznego. Równocześnie Europa stoi w obliczu historycznej transformacji strukturalnej, której siłą napędową są zmiany geopolityczne, przemiany demograficzne, transformacja cyfrowa oraz przejście na neutralną dla klimatu gospodarkę o obiegu zamkniętym. Powoduje to przekształcenie rynków i przyspieszenie konkurencji dotyczącej czynników produkcji. Powodzenie transformacji zależy ostatecznie od tego, jak dobrze działa cała gospodarka. Ważna jest też konkurencyjność wewnętrzna, wymagająca harmonizacji przepisów i usuwania barier, gdyż tylko dobrze funkcjonujący rynek wewnętrzny może poprawić europejską pozycję na rynkach globalnych. UE musi wzmocnić swoją międzynarodową pozycję i wpływ w zakresie transformacji cyfrowej i ekologicznej. Rozwój i wykorzystanie technologii cyfrowych to kwestia nie tylko konkurencyjności gospodarczej, lecz także bezpieczeństwa i roli geopolitycznej UE. To także warunek wstępny, by UE mogła być podmiotem ustanawiającym światowe standardy, dotyczące, na przykład, godnej zaufania sztucznej inteligencji.
Potrzeba silniejszego wpływu na świecie dotyczy także przeciwdziałania zmianie klimatu. Wymaga to zarówno znacznych wpływów dyplomatycznych, jak i silnej konkurencyjności pod względem opłacalności, innowacji, umiejętności i dostarczania na rynki światowe produktów, technologii i rozwiązań niskoemisyjnych. Niezbędne jest zapewnienie przedsiębiorstwom unijnym otoczenia sprzyjającego innowacjom, inwestycjom i handlowi. Ponieważ o wielu elementach otoczenia biznesowego decydują ramy polityki, ramy regulacyjne i fiskalne, decydenci muszą zapewnić, aby ramy te sprzyjały konkurencyjności przedsiębiorstw, a w konsekwencji całej gospodarce i całemu społeczeństwu.

Potencjalne składowe sprawdzianu konkurencyjności

Ponieważ nie istnieje pojedyncza ani uniwersalna definicja konkurencyjności, treść sprawdzianu konkurencyjności zależy od zakresu i perspektywy, jaką należy przyjąć. We wniosku prezydencji czeskiej wyraźnie odniesiono się do konkurencyjności przedsiębiorstw unijnych w celu zbudowania silniejszej i odporniejszej gospodarki UE. Konkurencyjność przedsiębiorstw można określić jako ich zdolność do odnoszenia sukcesów na rynku w sposób opłacalny, tworząc wartość dla siebie i dla całego społeczeństwa. Ta z kolei zależy od dostępności czynników produkcji (wykwalifikowanej siły roboczej, energii i surowców, kapitału, danych), ogólnych kosztów produkcji, popytu i rynków na produkty oraz zdolności przedsiębiorstw do wprowadzania innowacji i wykorzystywania pojawiających się możliwości. Wyjątkowa społeczna gospodarka rynkowa UE, wraz z towarzyszącym jej zarządzaniem makroekonomicznym, badaniom, innowacjom, dialogiem społecznym, zaangażowaniem społeczeństwa obywatelskiego, a także z kompleksowymi systemami edukacji, opieki zdrowotnej i systemami społecznymi, stanowi istotny atut, który można wykorzystać w dążeniu do poprawy konkurencyjności. Biorąc pod uwagę obecne i przewidywane przyszłe wyzwania, EKES apeluje, by sprawdzian konkurencyjności służył wspieraniu przedsiębiorstw, tworzeniu miejsc pracy i poprawie warunków pracy, zrównoważonemu wzrostowi gospodarczemu i spójności społecznej. Wymaga to wielowątkowej oceny skutków, w jaki inicjatywy polityczne i regulacyjne wpływają na konkurencyjność oraz decyzji politycznych, które nadadzą konkurencyjności i odpowiednie znaczenie przy kształtowaniu nowych inicjatyw. Dlatego podstawę sprawdzianu konkurencyjności powinny stanowić wiarygodne informacje dotyczące skutków inicjatyw politycznych i regulacyjnych na różnych poziomach, w tym kosztów przestrzegania przepisów, łatwości dostępu do rynków i innych bezpośrednich skutków dla przedsiębiorstw. Szczególne znaczenie mają efekty mnożnikowe w łańcuchach wartości, takie jak wpływ na dostępność energii i surowców. Sprawdzian konkurencyjności powinien obejmować także wpływ na zatrudnienie, inwestycje, innowacje, produktywność, aspekty związane ze sporami sądowymi, funkcjonowanie jednolitego rynku, handel zagraniczny oraz ogólny europejski model społeczny i zrównoważony wzrost. Sprawozdanie z oceny skutków musi zawierać opis wpływu na środowisko oraz skutków społecznych i gospodarczych, w tym skutków dla MŚP.  Choć dokumencie roboczym OECD docenia narzędzie Komisji Europejskiej dotyczące konkurencyjności jako najbardziej wszechstronny istniejący dokument służący do oceny skutków regulacji w odniesieniu do konkurencyjności, wyraźna jest potrzeba ulepszeń, zwłaszcza w odniesieniu do wdrażania tych narzędzi i związanego z tym egzekwowania. Według Rady ds. Kontroli Regulacyjnej analiza skutków była często niedostatecznie rozwinięta, a niektórych istotnych skutków nie oceniono w wystarczający sposób. Rada często zwracała się również o dalszą kwantyfikację, w szczególności kosztów administracyjnych i oszczędności. W sprawozdaniu rocznym za 2020 r. Rada ds. Kontroli Regulacyjnej najczęściej wskazywała na brak analizy konkurencyjności (często związany z niewystarczającą analizą kosztów), skutków dla MŚP oraz skutków społecznych. Ważne jest, aby poszczególne elementy narzędzi związane z konkurencyjnością, w tym dotyczące konkurencyjności sektorowej, MŚP, innowacji, konkurencji, rynku wewnętrznego, handlu i inwestycji, rozpatrywano w sposób zintegrowany. Kluczowe, by ocena wpływu na konkurencyjność nie ograniczała się do skutków pojedynczej inicjatywy w oderwaniu od innych, ale uwzględniała skumulowane obciążenie, zwłaszcza koszty związane z wdrażaniem prawodawstwa lub innych środków mających wpływ na te same podmioty. Ocena powinna obejmować skutki krótkoterminowe i długoterminowe, w ramach różnych scenariuszy prognostycznych. Aby znaleźć najlepszy wariant strategiczny, należy również ocenić wpływ alternatywnych wariantów na konkurencyjność i wyczerpująco je opisać. Ważne jest także, aby w ocenie wpływu na konkurencyjność skupić się bardziej na danych ilościowych i je opracować. Równie ważne jest całościowe spojrzenie na konkurencyjność w kontekście zrównoważonego rozwoju. Zrównoważenie środowiskowe ma związek z konkurencyjnością przedsiębiorstw, nie tylko jako czynnik związany z kosztami, ale dlatego, że wiele podmiotów rynkowych, w tym klientów, inwestorów i finansistów, oczekuje dobrej efektywności środowiskowej. To samo dotyczy zrównoważonego rozwoju społecznego, w tym poszanowania praw człowieka, równości płci i praw pracowniczych. W ramach sprawdzianu konkurencyjności należy również w pełni wykorzystać inne istniejące narzędzia, takie jak oceny adekwatności, program REFIT i platforma ds. dostosowania się do wymogów przyszłości. Są one szczególnie ważne dla oceny łącznego wpływu różnych inicjatyw. Sprawdzian konkurencyjności powinien stanowić kluczowy element wyważonego procesu decyzyjnego i być stosowany w kontekście wszelkiego rodzaju procesów kształtowania polityki i stanowienia prawa UE, obejmujących również strategie i programy UE, przepisy budżetowe i podatkowe, prawo wtórne i umowy międzynarodowe. Powinien być stosowany w procesie europejskiego semestru, ponieważ polityka państw członkowskich ma w tym względzie kluczowe znaczenie.
Lech Pilawski (na podstawie projektu opinii)


Artykuł dla listopadowego wydania Brussels Headlines, newslettera europejskiego Konfederacji Lewiatan

Wrześniowa sesja EKES: 28 opinii i 4 debaty!
26 września 2022

Wrześniowa sesja EKES: 28 opinii i 4 debaty!

Margaritis Schinas and Christa Schweng

Przerwa wakacyjna (choć prace w grupach studyjnych trwały także w sierpniu) skutkowała napiętym programem 572. sesji plenarnej.

Cztery debaty odnosiły się do przyjętych opinii:

  • „Rola miast i obywateli w zakresie odporności i odbudowy w kontekście asymetrycznych i nieprzewidzianych kryzysów”, z udziałem Ivana Bartosa, czeskiego wicepremiera ds. cyfryzacji, w związku z opiniami ECO/588: Partnerstwa tematyczne w ramach porozumienia lublańskiego I ECO/576 W sprawie „Fast-Care”;
  • „Skuteczna, dostępna i dostosowana do potrzeb polityka w zakresie zdrowia i opieki w UE”, z udziałem Margaritisa Schinasa, wiceprzewodniczącego KE, w związku z opiniami SOC/720: Strategia w zakresie pracowników sektora zdrowia i opieki dla przyszłej Europy i INT/990: Europejska przestrzeń danych dotyczących zdrowia;
  • „MŚP w Europie – wyzwania i perspektywy” z udziałem Davida Clarinvala, belgijskiego wicepremiera i ministra ds. klasy średniej, samozatrudnionych, MŚP, rolnictwa, reform instytucjonalnych i odnowy demokratycznej Belgii, Isabelle Schomann, sekreatrz ETUC i Veronique Willems, sekretarz generalnej SMEunited, w związku z opiniami INT/979: przenoszenie własności przedsiębiorstw… i INT/979: MŚP…_Gotowi na Fit for 55;
  • „Godna praca na całym świecie” z udziałem Wernera Kollera, dyrektora regionalnego MOP dla Europy i Azji Środkowej, w związku z opinią SOC/727: Godna praca na całym świecie.

Główne rekomendacje wybranych opinii:

Komitet uważa, że należy wspierać zaangażowanie partnerów społecznych i organizacji społeczeństwa obywatelskiego w uruchamianie i wdrażanie unijnych programów inwestycyjnych, w szczególności InvestEU poprzez ustanowienie komitetów konsultacyjnych składających się z organizacji reprezentujących partnerów społecznych i społeczeństwo obywatelskie, właściwe organy, EBI i instytucje finansowe, wzmocnienie zdolności technicznych administracji publicznej, dopilnowanie by inwestycje były ukierunkowane na osiągnięcie celów Zielonego Ładu i transformacji cyfrowej, w warunkach sprawiedliwej transformacji oraz wzmocnienie spójności społecznej, wzmocnienie komplementarności i synergii między InvestEU a innymi programami inwestycyjnymi UE. Komitet uważa, że należy wprowadzić instrumenty pozwalające ocenić wpływ programów na warunki pracy i życia poszczególnych osób i społeczności oraz na konwergencję między regionami. Wskazuje, że organizacje społeczeństwa obywatelskiego zgodziły się, iż pierwszeństwo w dostępie do finansowania z InvestEU należy przyznać MŚP i przedsiębiorstwom gospodarki społecznej. Należy rozwijać zdolność tych przedsiębiorstw do pełnego uczestnictwa w najważniejszych dziedzinach inwestycji wspieranych przez UE. Kluczowe znaczenie ma jednorodna definicja na szczeblu europejskim pojęć MŚP, spółek o średniej kapitalizacji i przedsiębiorstw gospodarki społecznej, co uprości formalności i zmniejszy obciążenia administracyjne spoczywające na mniejszych przedsiębiorstwach.

  • SOC/728 – Test wpływu polityki UE na młodzież:

Komitet uważa, że brakuje demokratycznej reprezentacji młodych ludzi oraz perspektyw dla niej. Tradycyjna polityka młodzieżowa to stanowczo za mało. Edukacja jest jednym z najskuteczniejszych sposobów dotarcia do młodych ludzi i poinformowania ich wszystkich możliwych formach uczestnictwa oraz o wartościach, jakie reprezentuje projekt europejski. Uwzględnianie perspektywy młodzieży w każdym obszarze polityki, zaangażowanie młodych w procesy polityczne i decyzyjne może pomóc w lepszym stanowieniu prawa i kształtowaniu polityki. Należy udostępnić odpowiednie zasoby, aby to umożliwić. Test wpływu polityki UE na młodzież nie może zastępować konstruktywnego zaangażowania młodych ludzi i powinien uzupełniać istniejące mechanizmy uczestnictwa. EKES zwiększy wewnętrzne zaangażowanie młodych ludzi i organizacji młodzieżowych w swe prace oraz rozważy możliwe sposoby zastosowania koncepcji testu wpływu polityki UE na młodzież w celu opracowania spójnego podejścia do zaangażowania młodzieży w Komitecie.

  • NAT/859 – Transformacja energetyczna i cyfrowa na obszarach wiejskich

Komitet ocenił, że bliźniaczej transformacji energetycznej i cyfrowej na obszarach wiejskich nie poświęcono tyle uwagi i wsparcia, ile należy. Podkreśla, że aby unijne lub krajowe plany odbudowy i zwiększania odporności mogły w pełni korzystać z wkładu obszarów wiejskich, konieczne jest zapewnienie szybkiej łączności internetowej na całym terytorium, w tym na obszarach słabo zaludnionych. Władze publiczne i operatorzy muszą opracować przyjazne dla użytkownika aplikacje, dostosowane do realiów stylu życia i działalności na obszarach wiejskich. Zastosowanie tych technologii może np. zmniejszyć ślad węglowy rolnictwa (rolnictwo precyzyjne) i przyczynić się do poprawy dostępności obszarów oddalonych (drony). Niezależnie od wieku użytkownicy na obszarach wiejskich muszą mieć możliwość odpowiedniego szkolenia i podnoszenia kwalifikacji, aby móc korzystać z nowych technologii cyfrowych. Inkluzywność na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania musi również umożliwiać dostęp do wymaganych urządzeń poprzez wspólne użytkowanie lub dotację państwową. Skoro 30% ludności UE mieszka na obszarach wiejskich, sprawiedliwa transformacja energetyczna na obszarach wiejskich jest kluczowym elementem sprawiedliwej transformacji w kierunku neutralnej dla klimatu, zrównoważonej i dobrze prosperującej Unii Europejskiej, zgodnie z agendą terytorialną 2030. Komisja zaproponowała, aby 20% środków z NextGenerationEU zostało zainwestowanych w technologie cyfrowe. EKES z kolei zaleca, by każde z państw członkowskich przeznaczyło co najmniej połowę tych funduszy na technologie cyfrowe na obszarach wiejskich i to bez nadmiernej biurokracji.

Zapewnienie równego dostępu do energii i bezpieczeństwa dostaw energii po przystępnych kosztach musi być najwyższym priorytetem Unii Europejskiej i państw członkowskich. Należy przyjąć pilne środki w celu zapobiegania ubóstwu energetycznemu, z którym borykają się obywatele i konsumenci w UE, oraz zwalczania tego zjawiska. Miarą odporności UE będzie jednak dopiero sposób, w jaki UE i państwa członkowskie sprostają najważniejszym wyzwaniom społecznym, środowiskowym i gospodarczym, z którymi borykają się obywatele i przedsiębiorcy.

Wzywa do utworzenia szerokiej i ambitnej koalicji politycznej w celu przeanalizowania kwestii ubóstwa energetycznego i zaradzenia mu z zastosowaniem całościowego podejścia, tak aby do 2030 r. w jak największym stopniu ograniczyć zasięg ubóstwa energetycznego, a w długim okresie całkowicie je wyeliminować. Działania koalicji należy nadal rozwijać w ramach unijnej strategii zwalczania ubóstwa energetycznego. Zwraca się Komisji, by zachęcała państwa członkowskie do opracowywania krajowych planów lub polityk mających na celu wyeliminowanie ubóstwa energetycznego, łącząc wszystkie instrumenty polityki i finansowania na szczeblu unijnym i krajowym i zapewniając ich spójność. Wzywa UE do promowania wspólnego podejścia do ubóstwa energetycznego, które umożliwi konkretne i wspólne zrozumienie ubóstwa energetycznego oraz gromadzenie danych statystycznych, z uwzględnieniem różnic i specyfiki państw członkowskich.

SOC/720 – Strategia dotycząca pracowników sektora zdrowia i strategia w dziedzinie opieki:

Komitet wzywa do przyjęcia transformacyjnego podejścia do opieki nad ludźmi, ich praw i potrzeb, obejmującego ich udział we wszelkich stosownych dyskusjach, konsultacjach i decyzjach, które przyczyniłaby się do spójności i pozytywnej konwergencji w dziedzinie opieki zdrowotnej i opieki długoterminowej między państwami członkowskimi oraz w państwach członkowskich. Proponuje zainicjowanie Europejskiej gwarancji opieki, aby zapewnić każdemu mieszkańcowi UE dostęp przez całe życie do wysokiej jakości i przystępnych cenowo usług opieki zdrowotnej i usług opiekuńczych. Ten instrument mógłby także zaradzić deficytom w zakresie opieki oraz promować godne warunki pracy dla pracowników sektora opieki, a także dla opiekunów nieformalnych. Wzywa Unię Europejską do zapewnienia opartej na solidarności komplementarności i równowagi między publicznymi i prywatnymi podmiotami świadczącymi usługi opieki, do zachęcania do inwestycji w gospodarkę społeczną oraz do wspierania tych inwestycji. Proponuje aktualizację planu działania dotyczącego pracowników sektorów opieki i zdrowia w Unii Europejskiej, w tym[1] zintegrowane planowanie i prognozowanie dotyczące pracowników opieki zdrowotnej oraz dostosowanie umiejętności zawodowych pracowników opieki długoterminowej, zwłaszcza pod kątem możliwości oferowanych przez cyfryzację. Apeluje o ustanowienie europejskich służb monitorowania zasobów pracy w sektorze zdrowia, które pomagałyby państwom członkowskim w tworzeniu i utrzymywaniu struktur planowania oraz koordynacji transgranicznych aspektów planowania. Byłoby to także związane ze swobodą przemieszczania się pracowników sektora zdrowia;

INT/990 – Europejska przestrzeń danych dotyczących zdrowia:

Komitet uznaje za bardzo ważne wykorzystanie możliwości oferowanych przez innowacje i cyfryzację w celu zwiększenia dobrobytu obywateli i poprawy jakości usług zdrowotnych oraz wskazuje na potrzebę zajęcia się różnymi poziomami umiejętności cyfrowych w poszczególnych państwach członkowskich UE. Wniosek dotyczący europejskiej przestrzeni danych dotyczących zdrowia stanowi doskonałą okazję do wzmocnienia pozycji osób fizycznych w zakresie dostępu do ich danych osobowych w dziedzinie zdrowia i ich kontroli. Popiera przeprowadzenie szeroko zakrojonej kampanii komunikacyjnej, która przyczyniłaby się do budowania zaufania wśród obywateli. Obywatele muszą być świadomi korzyści związanych z procesem udostępniania danych. Europejska przestrzeń danych dotyczących zdrowia będzie miała znaczący pozytywny wpływ na prawa podstawowe w zakresie ochrony danych osobowych i swobodnego przepływu. Podkreśla potrzebę wyjaśnienia obywatelom kwestii wykorzystywania danych pierwotnych i wtórnych. Obywatele muszą mieć zaufanie do systemu, aby mogli współpracować i rozumieć korzyści zarówno dla jednostek, jak i dla całej społeczności. Należy koniecznie wyraźnie wyjaśnić przeznaczenie danych, ograniczenia, a także to, jaki organ będzie kontrolował i zatwierdzał dane oraz jakie sankcje będą obowiązywać w przypadku nieprzestrzegania przepisów. W związku z tym zaleca przegląd bezwzględnego zakazu wykorzystywania danych wtórnych przez ubezpieczycieli. Uważa, że należy zachęcać do ubezpieczania poprzez lepsze zrozumienie danych naukowych do celów badań i innowacji w sektorze, który, choć często nie jest tak postrzegany, ma ogromne znaczenie dla konsumentów. Wzywa Komisję do konsekwentnego inwestowania w systemy cyberbezpieczeństwa, które mogą zapobiec ogromnym problemom we wszystkich państwach członkowskich.

INT/982 – Przenoszenie własności przedsiębiorstw:

EKES uważa, że przenoszenie własności przedsiębiorstw jest ważnym procesem strategicznym, zapewniającym ciągłość działalności przedsiębiorstw i ochronę zatrudnienia. Dlatego też EKES sugeruje, by w polityce Unii Europejskiej’ i państw członkowskich na rzecz odbudowy i wzrostu dużą rolę odgrywało wspieranie przenoszenia własności przedsiębiorstw. Rozwój dobrze funkcjonujących ekosystemów przenoszenia własności przedsiębiorstw oraz usług wsparcia ma zasadnicze znaczenie dla zachowania źródeł utrzymania i gospodarki na obszarach wiejskich i monoprzemysłowych. Należy to uwzględnić w realizacji długofalowej wizji UE dotyczącej obszarów wiejskich oraz w planie działania na rzecz obszarów wiejskich. Wzywa również państwa członkowskie do wprowadzenia i dalszego rozwijania mechanizmów wczesnego ostrzegania dla MŚP w celu wspierania odporności, rentowności i ostatecznie możliwości przeniesienia własności przedsiębiorstwa. Apeluje o opracowanie zachęt do przenoszenia własności małych firm na młodych przedsiębiorców. Zachęty takie mogłyby obejmować podnoszenie świadomości, usługi doradcze, mentoring i dostęp do finansowania. Ponadto można jeszcze bardziej pogłębić wiedzę młodych przedsiębiorców na temat dialogu społecznego, aby zapewnić wszystkim przedsiębiorcom udane przenoszenie własności. Zaleca, by państwa członkowskie utworzyły krajowe fora zainteresowanych stron zajmujących się przenoszeniem własności przedsiębiorstw, reprezentujące zarówno podmioty publiczne, jak i prywatne. Fora przenoszenia własności przedsiębiorstw oferują systematyczne i długofalowe podejście do promowania przenoszenia własności przedsiębiorstw. Stanowią również przestrzeń nieustannego dialogu między ekspertami krajowymi i pozwalają na bardziej efektywne wykorzystanie zasobów.

SOC/737Wytyczne dotyczące polityki zatrudnienia państw członkowskich:

Komitet uważa, że proponowane wytyczne dotyczące polityki zatrudnienia państw członkowskich są odpowiednie, ponieważ dotyczą najpilniejszych kwestii na rynku. Zwraca uwagę na obecną coraz bardziej niepewną sytuację geopolityczną. Oczekuje się, że jej wpływ na przyszły popyt oddziała na decyzje inwestycyjne przedsiębiorstw i bezpieczeństwo zatrudnienia oraz opóźni realizację planów inwestycyjnych zarówno przez sektor prywatny, jak i publiczny. Tym bardziej konieczne jest zapewnienie konkurencyjnej bazy dla zrównoważonych inwestycji. Państwa członkowskie powinny działać na rzecz prawdziwie zintegrowanego jednolitego rynku i pomóc MŚP w zwiększeniu skali działalności.  Podkreśla, że należy podjąć kroki w celu wzmocnienia zarówno roli partnerów społecznych, jak i ich udziału w opracowywaniu i wdrażaniu reform zatrudnienia, reform społecznych i gospodarczych oraz polityki w tych dziedzinach, w tym poprzez budowanie ich zdolności.  Zwraca uwagę, że w związku z ponownym wzrostem niedoboru siły roboczej należy wdrożyć skuteczne środki w celu zachęcenia partnerów społecznych do pracy nad zapotrzebowaniem na umiejętności na szczeblu krajowym, przy czym działania powinny być dostosowane do poszczególnych sektorów i sytuacji. Uważa, że dla ograniczenia ubóstwa pracujących potrzebne jest łączenie działań w ramach różnych instrumentów politycznych i środków negocjowanych przez partnerów. Wskazuje, że ukierunkowane wsparcie jest szczególnie ważne dla długotrwale bezrobotnych lub biernych zawodowo, ponieważ zwiększa ich szanse na wejście (powrót) na rynek pracy i jest ważnym czynnikiem utrzymania miejsca pracy. W związku z tym, że pandemia szczególnie mocno dotknęła osoby młode, kluczowe znaczenie mają środki z zakresu polityki dostosowane do potrzeb osób młodych, sprzyjające włączeniu społecznemu i przyszłościowe, aby zagwarantować osobom młodym, że nie pozostaną w tyle. Podkreśla, że aby obniżyć wskaźnik bierności zawodowej, należy podjąć działania na rzecz powrotu na rynek pracy osób bardziej od niego oddalonych.  Zauważa, że nadal ważne są działania mające na celu zlikwidowanie luki płacowej między kobietami a mężczyznami, dlatego należy zająć się podstawowymi przyczynami tego problemu. Dyskutowany właśnie wniosek Komisji Europejskiej dotyczący dyrektywy w sprawie przejrzystości wynagrodzeń powinien pomóc w zapewnieniu mężczyznom i kobietom równego wynagrodzenia za pracę o równej wartości – jego brak jest wciąż przyczyną luki płacowej między kobietami a mężczyznami.


Lech Pilawski, doradca zarządu Konfederacji Lewiatan, członek EKES

Artykuł dla wrześniowego wydania Brussels Headlines, newslettera europejskiego Konfederacji Lewiatan

Bariery jednolitego rynku UE. Tracimy miliardy
06 lipca 2022

Bariery jednolitego rynku UE. Tracimy miliardy

fot. Kyle Ryan / Unsplash

W przeddzień 30. rocznicy utworzenia jednolitego rynku europejskiego projekt wciąż jest nieukończony

Tracimy miliardy

Celem jednolitego rynku UE jest usunięcie barier w przepływie towarów, usług, kapitału i osób na rzecz zwiększenia wydajności i konkurencyjności w całej UE. Za funkcjonowanie jednolitego rynku odpowiadają wspólnie UE i państwa członkowskie. Nadal istnieje jednak wiele różnic w interpretowaniu i stosowaniu prawa UE. W wielu przypadkach różnice te można uznać za nieuzasadnione lub nieproporcjonalne. W każdym razie są one przeszkodą dla swobodnego przepływu osób, towarów i usług. Choć obiektywnie rzecz biorąc mogą istnieć ważne powody rozbieżności między państwami członkowskimi, jednak uzasadnienia te nie zawsze są podawane, a państwa członkowskie nie dążą do zrównoważenia uzasadnienia na szczeblu krajowym z możliwymi negatywnymi skutkami dla jednolitego rynku. W rezultacie w UE nadal istnieje wiele barier regulacyjnych i innych niż regulacyjne, które sprawiają, że jednolity rynek jest niepełny i rozdrobniony. Przykłady:

  • uzasadnianie ustawodawstwa krajowego argumentem stosowania zasady pomocniczości;
  • pomijanie zasady wzajemnego uznawania;
  • liczne przypadki przesadnej transpozycji uzgodnionych na szczeblu UE unijnych tekstów prawnych, zwane inaczej nadmiernie rygorystycznym wdrażaniem, oraz transpozycji niezgodnych, dokonywanych przez rządy i parlamenty krajowe. W konsekwencji niewłaściwe lub niepełne stosowanie prawodawstwa UE oraz stosowanie przez państwa członkowskie przepisów krajowych, które są sprzeczne z celami jednolitego rynku, prowadzi do szeregu barier utrudniających osiągnięcie tych celów. Niedokładne lub nieprawidłowe wdrażanie przez państwa członkowskie oraz brak egzekwowania przez Komisję mają zatem szkodliwe konsekwencje dla obywateli i przedsiębiorstw zarówno na szczeblu unijnym, jak i krajowym;
  • rządy i parlamenty starają się wyprzedzić wprowadzenie w życie polityki UE, stawiając na pierwszym miejscu interesy krajowe;
  • interesy krajowe przeważają w sprawach dotyczących strategicznych ekosystemów europejskich.

Koszty ekonomiczne ograniczeń w funkcjonowaniu jednolitego rynku

Wymienione wyżej przykłady ilustrują główne koszty braku działań na szczeblu europejskim, natomiast w wielu badaniach podkreśla się olbrzymie zyski gospodarcze płynące z „pełnego” jednolitego rynku. Ze sprawozdania ogólnego przedstawionego przez Parlament Europejski wynika, że są to kwoty od 650 mld EUR do 1,1 bln EUR rocznie, co stanowi równowartość 5 %–8,6 % PKB Unii Europejskiej. W tym samym badaniu przeprowadzonym przez RAND Europe na zlecenie Parlamentu Europejskiego zbadano wpływ gospodarczy obniżenia barier handlowych na jednolity rynek. Poprawa przepływów handlowych, wzrost gospodarczy i tworzenie miejsc pracy dzięki niższym barierom handlowym przyniósłby korzyści gospodarcze w wysokości od 183 do 269 mld EUR rocznie. Z punktu widzenia utraconych potencjalnych korzyści istotne są również szacunki Komisji Europejskiej dotyczące w pełni zintegrowanego jednolitego rynku cyfrowego UE. Komisja Europejska stwierdziła, że przyczyni się on do propagowania innowacji, wniesie do gospodarki UE 415 miliardów EUR rocznie i pozwoli utworzyć setki tysięcy nowych miejsc pracy.

Co robić?

EKES uważa, że projekty regulacji krajowych, które mogą być przeszkodą dla rynku wewnętrznego, należy zgłaszać KE.z Konieczny jest skuteczniejszy nadzór wspierający harmonizację przepisów dotyczących rynku produktów w państwach członkowskich. Przykładowo w sektorze handlu detalicznego doszło ostatnio do gwałtownego wzrostu ograniczeń krajowych w ramach zezwoleń i wymogów stosowania materiałów miejscowego pochodzenia. Jest to sprzeczne z art. 28 i 30 Traktatu, a w odniesieniu do zakupów produktów, które zostały już legalnie wprowadzone na jednolity rynek, często stosuje się ponowne badania krajowe. EKES jest także zdania, że w odniesieniu do usług procedura powiadamiania na mocy dyrektywy usługowej nie funkcjonuje tak dobrze, jak oczekiwano. Jeśli chodzi o swobodę przedsiębiorczości, EKES z przykrością odnotowuje, że państwa członkowskie nie osiągnęły kompromisu w sprawie wniosku dotyczącego tzw. dyrektywy w sprawie powiadomień dotyczących usług. Aby zmierzyć się z problemem potrzebne jest przejście od minimalnej do maksymalnej harmonizacji.

Skutecznym narzędziem rozwiązywania takich problemów może być europejski semestr, szczególnie poprzez proporcjonalne działania ze strony Komisji, w tym i ewentualne zawieszanie funduszy UE, jeśli zobowiązania do przestrzegania zaleceń dla poszczególnych krajów nie są przestrzegane. Jest to zgodne z przewodnikiem Komisji Europejskiej dla państw członkowskich dotyczącym planów odbudowy i zwiększania odporności, w którym podkreślono usunięcie regulacyjnych i pozaregulacyjnych barier na rynku wewnętrznym, a także z warunkami, na jakich państwa członkowskie muszą spełnić wymogi europejskiego semestru. Wreszcie Komitet wzywa do skutecznego wdrażania i egzekwowania już wynegocjowanych i przegłosowanych dyrektyw.

Na podstawie projektu opinii sekcji INT EKES


Lech Pilawski, doradca zarządu Konfederacji Lewiatan, Czlonek EKES

Tekst dla Brussels Headlines – newslettera europejskiego Lewiatana

Rezolucja EKES: Ukraina – od pomocy do odbudowy
20 czerwca 2022

Rezolucja EKES: Ukraina – od pomocy do odbudowy

fot. EKES

Ukraina – od pomocy do odbudowy - Taki tytuł ma kolejna rezolucja Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego przyjęta podczas sesji plenarnej 16 czerwca 2022 w Brukseli. To ważny dokument, bo po dość burzliwych debatach w gronie członków EKES jest wspólne stanowisko.

Kluczowe stwierdzenia:

  • EKES wzywa Radę Europejską do przyznania Ukrainie statusu kandydata do UE na posiedzeniu w dniach 23–24 czerwca 2022 r. Status kandydata Ukrainy musi zostać przyznany bez szkody dla trwającego procesu akcesyjnego Bałkanów Zachodnich. EKES opowiada się za wprowadzeniem systemu stopniowej integracji, opartego na wypełnianiu acquis communitaire.
  • Społeczeństwo obywatelskie zareagowało szybko i skutecznie, wywołując wyjątkową oddolną mobilizację obywateli. Pomoc humanitarna musi zostać zwiększona i powinna być wypłacana bezpośrednio wspierając organizacje społeczeństwa obywatelskiego (CSO).
  • Komitet apeluje o przyznanie uchodźcom takich samych praw, jak obywatelom UE, jeśli chodzi o opiekę zdrowotną i dostęp do rynku pracy (uznawanie kwalifikacji, dostęp do usług agencji zatrudnienia, kursy językowe, systemy opieki zdrowotnej i edukacji). są kluczem do uniknięcia eskalacji ubóstwa wśród uchodźców.
  • Aby uchronić ukraińską gospodarkę przed całkowitym zniszczeniem, potrzebna jest natychmiastowa europejska i międzynarodowa pomoc finansowa. Należy zapewnić wsparcie finansowe, aby wesprzeć MŚP, ukraińskich rolników na kolejne żniwa oraz ukraińskie społeczeństwo obywatelskie, w tym organizacje pracodawców i związki zawodowe, aby zapewnić im pełną operacyjność w czasie wojny.
  • Wojna nie powinna podważać realizacji polityki zielonej transformacji w UE. Komitet wzywa państwa członkowskie i instytucje UE do podjęcia niezbędnych środków w celu ograniczenia nadmiernej spekulacji towarami, zwiększenia przejrzystości rynku i tymczasowego usunięcia wszelkich przeszkód w imporcie towarów rolnych w celu złagodzenia kryzysu cen żywności.
  • Długa historia i więź EKES-u z ukraińskimi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego odgrywają ważną rolę w utrzymaniu otwartych kanałów i umożliwieniu udziału w procesie integracji z UE.
  • Jednocześnie EKES podkreśla, że nie wolno porzucać pozostałych niezależnych organizacji społeczeństwa obywatelskiego w Rosji.

 

Przeczytaj pełne stanowisko (j.angielski) >>

 

źródło: EKES
Majowa sesja EKES zdominowana sprawami energii i energetyki
20 maja 2022

Majowa sesja EKES zdominowana sprawami energii i energetyki

fot. EKES

Gośćmi sesji byli: przewodniczący Rady Charles Michel i wiceprzewodniczący KE ds. gospodarki służącej ludziom – Valdis Dombrovskis.

Charles Michel proponuje zmianę obowiązujących zasad przyjmowania do UE krajów starających się o członkostwo. Sprawa jest mocno dyskusyjna, ale agresja Rosji na Ukrainę już zmieniła wiele reguł. Rada być może rozważy nowy scenariusz, zgodnie z którym, kraj kandydujący, po osiągnięciu zgodności w jakieś dziedzinie z wymaganiami UE, mógłby korzystać z dostępu do tej części wspólnych rozwiązań i korzyści. Pozwoliłoby to przyspieszyć cały proces i wcześniej uruchomić synergie. Jak można przewidywać, będzie wykaz obszarów, których zgodność stanie się warunkiem koniecznym złagodzonego podejścia. Pomysł już dziś budzi wiele kontrowersji, ale, jak widać na przykładzie choćby Polski czy Węgier, wcześniejsza całkowita zgodność z wymogami członkostwa nie gwarantuje, iż to się nie zmieni po przyjęciu do UE.

Sesję zdominowały kwestie bezpieczeństwa energetycznego i odporności energetycznej UE. Komitet poparł (TEN/778) Komunikat „REPowerEU: Wspólne europejskie działania w kierunku bezpiecznej i zrównoważonej energii po przystępnej cenie” przedstawiający nowe działania mające na celu zwiększenie produkcji zielonej energii, dywersyfikację dostaw i zmniejszenie popytu na rosyjski gaz, ponieważ przedstawia on rozwiązania zgodne z celami Zielonego Ładu i europejskiej unii energetycznej. Komitet ostrzega, że Europa musi zachować szczególną ostrożność w przypadku zasobów zastępujących rosyjski gaz, gdyż niektóre z nich mają szkodliwy wpływ na środowisko oraz mogą doprowadzić do nowej zależności od państw trzecich, które nie podzielają wartości europejskich. EKES z zadowoleniem przyjmuje zamiar przyspieszenia przez Komisję Europejską przejścia na gazy odnawialne, jednak zwraca uwagę, że określono system gazowy i wodorowy jako dwa oddzielne systemy. Przepisy zawarte w pakiecie dotyczącym gazu oznaczałyby, że wymogi są bardzo różne. EKES uważa, że tak różne i restrykcyjne wymogi wobec tych dwóch systemów są nieproporcjonalne. Gazy odnawialne powinny być w pełni zbywalne na wspólnym rynku. W związku z tym od samego początku należy wprowadzić jednolity ogólnounijny system norm jakości i zrównoważoności gazu.

W opinii (TEN/767) dotyczącej Szóstego sprawozdania na temat unii energetycznej EKES wyraził przekonanie, że w tej chwili trzeba zwrócić szczególną uwagę na jej pierwszy filar dotyczący bezpieczeństwa, solidarności i zaufania. Jednocześnie należy nadal wzmacniać synergie między jej filarami wraz ze wszystkimi odpowiednimi instrumentami wsparcia (finansowanie, opodatkowanie, systematyka, uprawnienia do emisji i przepisy proceduralne). EKES podkreśla, że szóste roczne sprawozdanie na temat stanu unii energetycznej nie jest dobrze wyważone. Ze względu na efekt szoku podażowego na rynku energii, w sprawozdaniu skupiono się w znacznym zakresie na cenach energii oraz na instrumentach umożliwiających wyeliminowanie emisji dwutlenku węgla, a kwestie bezpieczeństwa dostaw lub innowacji i badań naukowych potraktowano pobieżnie.  Podobnie jak w poprzednich, znowu nie wspomina się o głównych celach europejskiej unii energetycznej lub też czyni się to na marginesie. Trzeba przypomnieć, że chciano m.in. zmniejszyć zależność od importu, postawić obywatela w centrum unii energetycznej i uczynić UE światowym liderem w dziedzinie energii ze źródeł odnawialnych. Należy oczekiwać, że w rocznych sprawozdaniach na temat stanu unii energetycznej dokona się gruntownej analizy tych kluczowych zagadnień i wyraźnie wskaże ewentualne niedociągnięcia, aby w razie potrzeby można było opracować nowe inicjatywy. W rozpatrywanym sprawozdaniu bynajmniej tak się nie dzieje, na przykład w karygodny sposób zaniedbuje się kwestię rozwoju energetyki obywatelskiej. EKES oczekuje, że w sprawozdaniu na 2022 r. Komisja jasno wypowie się na te tematy w osobnych rozdziałach. Potrzebna jest też ocena wpływu związku między energią a sektorem cyfrowym i między unią energetyczną a nową strategią przemysłową dla Europy, a także prognozy dotyczące oddziaływania obecnej ryzykownej sytuacji na sektor energetyczny, działalność gospodarczą i społeczeństwo w UE. W sprawozdaniu na temat stanu unii energetycznej należałoby też zamieścić osobny rozdział poświęcony wysiłkom na rzecz sprawiedliwej transformacji, w tym i wdrożonym w państwach członkowskich i na szczeblu europejskim najlepszym przykładom pokazującym, w jaki sposób wykorzystuje się finansowanie UE.

Z kolei w opinii (NAT/846) dotyczącej Zrównoważonego obiegu węgla, Komitet popiera komunikat Komisji, która proponuje dwa rozwiązania służące usuwaniu i sekwestracji dwutlenku węgla: jedno uwzględniające zasoby przyrody (znane jako uprawa sprzyjająca pochłanianiu dwutlenku węgla) i drugie, uwzględniające przemysłowe rozwiązania technologiczne. EKES uważa, że sektor gruntów (rolnictwo, leśnictwo, torfowiska itp.) może odgrywać aktywną rolę w walce z globalnym ociepleniem, przyczyniając się zarazem do osiągnięcia ogólnej równowagi żywnościowej, a także zapewniając wszystkim wystarczającą ilość żywności odpowiedniej jakości po przystępnych cenach, która będzie opłacalna dla producentów. Uprawa sprzyjająca pochłanianiu dwutlenku węgla powinna być postrzegana nie tylko jako szansa biznesowa, lecz także jako podstawowy element przyszłości europejskiego rolnictwa i sposób przeciwdziałania zmianie klimatu. Komitet podkreśla, że sama wspólna polityka rolna (WPR) nie zapewni realizacji celów neutralności emisyjnej: powinna ona stworzyć ramy polityczne torujące drogę do niskiej emisyjności w rolnictwie (które będzie emitować mniej, a sekwestrować więcej), lecz składowanie dwutlenku węgla nie powinno być warunkowością tej polityki; należy w tym celu stworzyć oraz wspierać odrębny rynek. Należy uwzględnić dobrostan pracowników, przewidywalność kariery oraz warunki pracy w sektorze rolnym, a także potrzebę godziwego wynagrodzenia, aby rolnicy i pracownicy zaangażowali się w przejście na gospodarkę niskoemisyjną i by odnieśli na tym polu sukces.

Komitet poparł też „Politykę UE w zakresie magazynowania gazu” (TEN/779).

Spośród wielu innych opinii przyjętych prze Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny warto zwrócić uwagę na opinie: Polityka konkurencji – nowe wyzwania (INT/971), Cyfryzacja transgranicznej współpracy sądowej INT/711), Przemysł opakowaniowy (CCMI186), Strategia w zakresie normalizacji i rozporządzenie w sprawie normalizacji (INT/977, INT/983), Agencja UE ds. narkotyków (SOC/716), Unia bezpieczeństwa (SOC/710), Wsparcie dla niezależnych mediów na Białorusi.

Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny poinformował, że 19 lipca w Krakowie odbędzie się specjalna konferencja poświęcona planom wsparcia dla Ukrainy.


Lech Pilawski, doradca zarządu Konfederacji Lewiatan

Jacek Krawczyk

Artykuł dla majowego wydania Brussels Headlines, newslettera europejskiego Konfederacji Lewiatan

 

EKES: plan posiedzeń
07 kwietnia 2022

EKES: plan posiedzeń

fot. EKES

Pracowite miesiace przed członkami Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego

Przedstawiamy plan posiedzeń, w których wezmą udział przedstawiciele Lewiatana w EKES.

 

Lech Pilawski weźmie udział w posiedzeniach:

21.04 – SOC/726 Zwalczanie przemocy wobec kobiet – wysłuchanie publiczne i 1 posiedzenie Grupy Studyjnej

3.05 – posiedzenie sekcji SOC

5.05 – posiedzenie sekcji INT

12.05 – SOC/731 Równość płci -1. Posiedzenie Grupy Studyjnej

13.05 – posiedzenie CCM i konferencja nt. robotyki

18 – 19.05 – Sesja Plenarna EKES

23.05 – SOC/726 2. Posiedzenie Grupy Studyjnej

24.05 – 75. Posiedzenie Centrum Monitorowania Zrównoważonego Rozwoju

30.05 – posiedzenie sekcji SOC

1.06 – posiedzenie sekcji INT (Jednolitego Rynku i Konsumpcji)

7.06 – Grupa Łącznikowa ds. Europejskich Organizacji i Sieci Społeczeństwa Obywatelskiego

7.06 – nadzwyczajne posiedzenie członków i delegatów Komisji Konsultacyjnej ds. Zmian w Przemyśle (CCMI)

8.06 – Konferencja 20-lecia CCMI

9.06 – SOC/731 Równość płci – 2. Posiedzenie Grupy Studyjnej

 

Jacek Krawczyk będzie uczestniczył w obradach:

12.04 – posiedzenie sekcji REX

20.04 – REX/548 Dyplomacja kulturalna jako wektor stosunków zewnętrznych UE, 1. Posiedzenie Grupy Studyjnej

20.04 – TEN/775 Pakiet dotyczący przestrzeni kosmicznej, 1. Posiedzenie Grupy Studyjnej

21.04 – REX/554 Instrumentalizacja migrantów, 2. Posiedzenie Grupy Studyjnej

22.04 – ECO/593 Przegląd centralnych depozytów papierów wartościowych, 1. Posiedzenie Grupy Studyjnej

2.05 – posiedzenie sekcji TEN

5.05 – posiedzenie sekcji INT

12.05 – posiedzenie sekcji REX

13.05 – REX/551 Wielostronny sąd arbitrażowy dla sporów między inwestorem a państwem, wysłuchanie publiczne i 1. Posiedzenie Grupy Studyjnej

24.05 – ECO/593 Przegląd centralnych depozytów papierów wartościowych, 2. Posiedzenie Grupy Studyjnej

9.06 – posiedzenie sekcji REX

13.06 – REX/548 Dyplomacja kulturalna jako wektor stosunków zewnętrznych UE, 2. Posiedzenie Grupy Studyjnej

21.06 – posiedzenie sekcji TEN

23.06 – TEN/775 Pakiet dotyczący przestrzeni kosmicznej, 2. Posiedzenie Grupy Studyjnej