• Inwestorzy ubiegający się o wsparcie przy budowie morskich farm wiatrowych obawiają się, że będą mieli niewiele czasu na złożenie odpowiednich dokumentów.
• Dlatego Rada OZE Konfederacji Lewiatan apeluje do rządu o przyspieszenie prac nad projektem ustawy dotyczącej morskich farm wiatrowych.
Branża zaangażowana w rozwój projektów morskich farm wiatrowych z niecierpliwością oczekuje przepisów tworzących ramy dla tych inwestycji.
Zgodnie z projektem ustawy o promowaniu wytwarzania energii z morskich farm wiatrowych przedstawionym do konsultacji 7 lipca br., najbardziej zaawansowane projekty będą mogły ubiegać się o wsparcie w formule bezpośredniej (bez aukcji) do końca marca 2021 roku. Harmonogram ten, ustalony pomiędzy rządem a Komisją Europejską, pozostawia inwestorom niewiele czasu na złożenie odpowiednich dokumentów o wsparcie.
– Dlatego też apelujemy o jak najszybsze prace nad projektem ustawy na poziomie rządowych oraz parlamentarnym tak, aby ustawa o promowaniu wytwarzania energii z morskich farm wiatrowych weszła w życie najpóźniej z końcem bieżącego roku i tym samym umożliwiła inwestorom skorzystanie z zaprojektowanego przez państwo systemu wsparcia – mówi Dorota Zawadzka-Stępniak, dyrektorka departamentu energii i zmian klimatu Konfederacji Lewiatan.
Wdrożenie ustawy oznaczać będzie zielone światło dla dwunastu projektów rozwijanych obecnie w polskiej strefie Bałtyku. Warunki przyłączenia wydano dla siedmiu projektów o łącznej mocy 7,95 GW, natomiast umowy na przyłączenie do sieci zawarto z właścicielami dwóch projektów, o łącznej mocy 2,2 GW (dane PSE, 31 sierpnia 2020).
Z udziałem około 50 członków Task Force Business Europe, przedstawicieli biura Wielkiej Brytanii przy UE w Brukseli oraz przedstawicieli Komisji Europejskiej omówiono aktualny stan negocjacji porozumienia o ostatecznym wyjściu WB z Unii oraz potencjalny charakter przyszłych stosunków gospodarczych, w szczególności handlowych po 1 stycznia 2020 r.
Główne wnioski:
Ostatnia, dziewiąta runda negocjacji zaplanowana jest na ostatni tydzień września, co nie znaczy oczywiście, że nie wyznaczone zostaną kolejne, zwłaszcza jeśli na horyzoncie pojawią się szanse na osiągnięcia jednak porozumienia w kilku istotnych kwestiach. Runda ta ma charakter kompleksowy, tzn. dyskutowane są wszystkie kwestie, bez względu na stopień ich zaawansowania w negocjacjach.
Nadal najtrudniejsze obszary negocjacji, gdzie występują duże rozbieżności stron, to: transport, w tym lotniczy, rybołówstwo, pomoc publiczna, subsydia, równe warunki konkurencji dla przedsiębiorstw (level playing field). Ponownie zaostrzył się spór wokół protokołu dotyczącego kwestii irlandzkiej, w szczególności w obliczu projektu wewnętrznej ustawy brytyjskiej (Internal Market Bill) , który podważa podstawy porozumienia w tej kwestii zawartego i ratyfikowanego już przez obie strony jesienią 2019 r. (Withdrawal Agreement) i tym samym łamie podstawy obowiązującego dziś formalnie prawa międzynarodowego.
Jeśli byłaby szansa na wejście jakiegokolwiek (nawet ograniczonego co do zakresu porozumienia w życie od 1 stycznia 2021 r. (czyli od dnia pełnego, a nie tylko formalnego, wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii), to porozumienie musi być osiągnięte do połowy października, w ostateczności do końca miesiąca. I byłaby to tylko angielska wersja językowa, co nie jest praktykowane w negocjacjach unijnych! Parlament Europejski potrzebuje 3-4 tygodnie by je przedyskutować i zaakceptować, a reszta czasu potrzebna jest na kwestie formalne.
Teoretycznie ciągle możliwe jest przedłużenie negocjacji (Unia się temu nie sprzeciwi), ale tylko na warunkach art. 50 Traktatu o UE, czyli na prośbę Wielkiej Brytanii, a rząd brytyjski to nadal zdecydowanie wyklucza. Istnieje jednak nadal szansa na to w obliczu istotnego zaostrzenia się w WB kryzysu zdrowotnego/ COVID-19, który – jak się szacuje – mógłby stanowić potencjalnie dodatkowy i jeszcze silniejszy (2 lub 3 razy) cios dla gospodarki brytyjskiej, niż sam Brexit.
Jakiekolwiek rozwiązanie będzie miało miejsce (ograniczona wersja porozumienia o wolnym handlu, bo o zaawansowanej już nie ma mowy; wyjście bezumowne, czyli ‘twardy Brexit’ i dalszy handel na warunkach WTO), należy oczekiwać znacznego pogorszenia warunków handlu dla i funkcjonowania przedsiębiorstw na rynku brytyjskim. Stanowisko Komisji na dziś to: należy przygotować się na najgorsze.
W związku z tym Business Europe planuje webinarium nt. kwestii celnych i warunków pochodzenia towarów po 1 stycznia 2021 r. na dzień 8 października 2020 r. Szczegółowe informacje wkrótce, najprawdopodobniej będą mogli wziąć w nich udział wybrani przedstawiciele najbardziej zainteresowanych związków/ firm członkowskich (ale bardzo nieliczni, biorąc pod uwagę dużą liczbę potencjalnych uczestników).
Zaapelowano do przedstawicieli Komisji o jak najszybsze przystąpienie do tworzenia specjalnej ‘task force’, która przez kilka pierwszych miesięcy nowego roku pomagałaby firmom funkcjonować w nowych warunkach gospodarczo-handlowych w relacjach z Wielką Brytanią (dedykowane liczne kontakty mailowe, telefoniczne itp.) Podobne ‘ułatwienia’ dla zagranicznych przedsiębiorstw powinna rozważyć BCI – Brytyjska Konfederacja Przemysłu (członek Business Europe), również przy swoim biurze w Brukseli.
Andrzej Rudka, doradca zarządu Konfederacji Lewiatan
Konfederacja Lewiatan
29 września 2020
Likwidacja ulgi abolicyjnej uderzy w firmy i pracowników
• Rząd ograniczając tzw. ulgę abolicyjną do 1360 zł, tak naprawdę ją likwiduje.
• Skutki tej decyzji odczują zarówno przedsiębiorcy, jak i pracownicy uważa Rada Podatkowa Konfederacji Lewiatan.
Ograniczenie stosowania ulgi ma wymiar czysto fiskalny i rząd upatruje w tym dodatkowych wpływów budżetowych, które można osiągnąć nie podwyższając obecnych oraz nie wprowadzając nowych podatków. Niestety, obciąży to zarówno osoby pracujące za granicą, jak i pracodawców, którzy kierują swoich pracowników do pracy za granicą, oferując z góry określone wynagrodzenie.
Ulga abolicyjna przysługuje osobom, które uzyskują dochody za granicą i są jednocześnie polskim rezydentem podatkowym, tj. w Polsce mają ośrodek interesów życiowych. Aby zapobiegać podwójnemu opodatkowaniu państwa umawiają się między sobą w jaki sposób, i w którym kraju dochody będą opodatkowane. Polska w zależności od zawartej umowy stosuje dwie metody unikania podwójnego opodatkowania. Metodę wyłączenia z progresją i metodę zaliczenia proporcjonalnego. Metoda wyłączenia z progresją jest korzystniejsza dla podatników, ponieważ nie powoduje konieczności opodatkowania w Polsce dochodów osiągniętych za granicą. Wykazuje się je w rocznym zeznaniu podatkowym jedynie w celu ustalenia stawki podatkowej. Metoda zaliczenia proporcjonalnego wymaga obliczenia podatku od łącznych dochodów osiągniętych w Polsce i za granicą, z możliwością odliczenia podatku zagranicznego. Jednak jeżeli podatek zapłacony w innym kraju jest niższy od podatku polskiego, to podatnik musi różnicę dopłacić.
Ulga abolicyjna zwalnia podatników z konieczności dopłacenia tej różnicy i jednocześnie wyrównuje sytuację podatników, którzy znaleźliby się w gorszej sytuacji, ze względu na fakt, że z krajem w którym pracują, Polska zawarła mniej korzystną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Od 2021 r. ulga zostanie zlikwidowana, co jest uzasadniane przez rząd tym, że obecnie powszechnie znane są różnice w zasadach rozliczania się z zagranicznych dochodów i podatnicy posiadający taką wiedzę, mogą swobodnie wybierać w jakim państwie chcą uzyskiwać dochody.
Zdaniem Anny Misiak, wiceprzewodniczącej Grupy CIT/PIT Rady Podatkowej Konfederacji Lewiatan i Partnera w MDDP, formułując taką tezę projektodawca zdaje się nie chce zauważać, że kwestie metod unikania podwójnego opodatkowania pomiędzy poszczególnymi krajami są dla podatników podejmujących pracę za granicą wtórne. Dużo większe znaczenie w takim przypadku mają np. znajomość języka kraju docelowego, wysokość zarobków czy po prostu dostępność ofert pracy.
W okresie obowiązywania ulgi abolicyjnej podatnicy nie musieli sobie zaprzątać głowy dogłębnym zrozumieniem zawiłości poszczególnych metod – wystarczyło, iż wiedzieli oni, że uzyskując dochody z pracy poza Polską i płacąc podatki za granicą, co do zasady nie będą oni zobowiązani do dokonywania dodatkowych dopłat do podatków w Polsce. Zniesienie ulgi abolicyjnej doprowadzi do konieczności zagłębienia się w ten temat, a mając na uwadze problemy jakie mieli podatnicy przed 2008 r. (od tego roku obowiązuje ulga), to więcej niż prawdopodobne wydaje się, że nastąpi powrót do stanu właśnie z tego okresu, kiedy to uznano, że wprowadzenie takiej ulgi było niezbędne.
Konfederacja Lewiatan
29 września 2020
Centrum Mediacji Lewiatan i m.st. Warszawa popularyzują mediację
• Miasto Stołeczne Warszawa i Konfederacja Lewiatan, przy której działa Centrum Mediacji Lewiatan, realizują już porozumienie, dotyczące popularyzacji mediacji w administracji samorządowej.
• Mieszkańcy stolicy i przedsiębiorcy mogą przyjść do urzędu i wszcząć mediację, zamiast czekać na rozstrzygnięcie sporu przed organem odwoławczym lub sądem.
– Urząd ma być miejscem dialogu, otwartym i przyjaznym. Budującym relacje, a nie wydającym arbitralne decyzje. Wprowadzenie mediacji umożliwi naszym mieszkańcom i przedsiębiorcom aktywny udział w rozwiązaniu spraw przy udziale niezależnego mediatora. Upowszechnienie tej metody przyspieszy proces rozstrzygania i pomoże w realizacji wielu zadań. Dlatego będziemy ją wykorzystywać i popularyzować – mówi Rafał Trzaskowski, prezydent m.st. Warszawy.
– Mediacja jest bardziej efektywna, szybsza, a to ważne dla naszych przedsiębiorców. Mediacja ułatwia rozwiązywanie sporów, a w konsekwencji wspomaga szybsze załatwienie spraw w urzędach. Długotrwałe oczekiwanie na wydanie decyzji administracyjnej z uwagi na konflikt interesów pomiędzy stronami często wstrzymuje inwestycje. Dla przedsiębiorców ma to niebagatelne znaczenie. Dlatego powinniśmy upowszechnić ten sposób rozwiązywania konfliktów i sporów, w tym administracyjnych, aby ułatwić prowadzenie działalności z korzyścią dla mieszkańców Warszawy – dodaje Maciej Witucki, prezydent Konfederacji Lewiatan.
Mieszkańcy mogą zgłosić się do urzędu (biur oraz dzielnic) i wnioskować o mediację w sprawach, związanych m.in. z budownictwem i architekturą, zagospodarowaniem przestrzennym, ochroną środowiska i zielenią, gospodarką wodną, nieruchomościami, koncesjami, zezwoleniami lub pozwoleniami na prowadzenie działalności gospodarczej.
Prowadzenie postępowań administracyjnych w tej alternatywnej i poufnej formule – przy udziale niezależnego mediatora – umożliwia szybsze wypracowanie rozwiązania (w ciągu dwóch – trzech miesięcy), w atmosferze wzajemnego zaufania i dialogu, bez długotrwałych i kosztowych sporów odwoławczych lub sądowych.
Co ważne – mediacja w postępowaniu administracyjnym jest dobrowolna, a decyzje administracyjne wydane za jej pośrednictwem są akceptowane, ponieważ w ich przygotowaniu uczestniczą aktywnie wszystkie strony – mieszkańcy, przedsiębiorcy i administracja samorządowa.
Urząd m.st. Warszawy wspólnie z ekspertami Centrum Mediacji Lewiatan przeprowadził już dodatkowe szkolenia dla urzędników biur i dzielnic, prowadzących postępowania administracyjne. Rusza też akcja edukacyjna, popularyzująca mediację wśród mieszkańców stolicy.
Kontakt dla mediów:
Karolina Gałecka
Rzecznik prasowy
Urzędu m. st. Warszawy
tel.22 44 333 80, 665 800 561
e-mail: kgalecka@um.warszawa.pl
Zbigniew Maciąg
Departament Komunikacji
Konfederacja Lewiatan
604 589 080 | zmaciag@konfederacjalewiatan.pl
Zobacz także: www.um.warszawa.pl/dla-mediow
Konfederacja Lewiatan
29 września 2020
Frans Timmermans w Parlamencie Europejskim o nowych ambicjach klimatycznych UE
Zakończyło się się posiedzenie Komisji ds. Środowiska, Zdrowia i Żywności Parlamentu Europejskiego, podczas którego miała miejsce wymiana zdań między europosłami a Wiceszefem Komisji Europejskiej odpowiedzialnym za tzw. „Zielony Ład” Fransem Timmermansem.
Frans Timmermans przedstawił europosłom główne założenia opublikowanej przez Komisję Europejską 17 września br. nowej oceny skutków dot. ambitniejszych celów klimatycznych Europy do 2030 r. tj. przede wszystkim redukcji emisji o minimum 55 %: „Pokazuje ona jak bardzo trudne będzie to osiągnąć, ale jednocześnie udowadnia, że jest to możliwe. Naszym zdaniem jest to dobry kompromis między wyższymi, a niższymi żądaniami redukcji emisji” – stwierdził Wiceszef Komisji.
Timmermans zapowiedział dokonanie przeglądu prawa klimatycznego uwzględniającego nowe ambicje klimatyczne i zaproponowanie rozwiązania legislacyjnego w tym zakresie do czerwca 2021 r. Ponadto, Komisja rozszerzy obecnie obowiązujący ETS o transport i budynki, zmieni cele dot. efektywności energetycznej i energii odnawialnej oraz zacieśni kontrolowanie emisji spalin samochodów. „Bardzo ważne jest, aby samochody jak najszybciej stały się ekologiczne i były w przystępnej cenie dla obywateli” – stwierdził Wiceprzewodniczący Komisji. Timmernas podkreślał, że dla Komisji priorytetowe będzie poprawienie wskaźników pochłaniania emisji przez lasy, które są obecnie w Europie w złym stanie. Zwracał uwagę na kontekst międzynarodowy tj. strategię Chin, aby osiągnąć neutralność klimatyczną do 2060 r., a także taką samą zapowiedź RPA do 2050 r., dla której wydobycie węgla jest nadal przecież istotnym elementem gospodarki. W sprawie USA stwierdził, że kluczowy będzie wynik zbliżających się wyborów prezydenckich.
Pytania europosłów były bardzo zróżnicowane – od takich, które zarzucały Komisji brak wiarygodności ze względu na tak szybką zmianę zdania ws. celu redukcji emisji (jeszcze 2 lata temu Komisja proponowała redukcję 40%), czy też ryzyko szkodzenia gospodarce (przede wszystkim frakcje Chadecka tj. EPL i Konserwatywna tj. EKR), poprzez zarzucanie Komisji przyjęcia mało ambitnego podejścia, niezgodnego z wiedzą naukową (przede wszystkim frakcje Zielonych i Socjalistów).
Timmermans podkreślił wyraźnie, że nowy cel jest odpowiedzią na polityczne zapotrzebowanie dot. szybszego osiągnięcia ambitnego celu klimatycznego wdrażającego porozumienie Paryskie i stąd była potrzebna rewizja celu redukcji do 55%. Jego zdaniem jest to jak najbardziej zgodne z wyliczeniami naukowymi i każda ocena skutków będzie teraz uwzględniać także konsekwencje gospodarcze wynikające z pandemii koronawirusa.
W kwestii sektora motoryzacyjnego wyraźnie znaczył, że każde nowe zaproponowane prawo dot. emisji będzie poprzedzone bardzo pogłębioną oceną skutków i konsultacjami publicznymi. Jednocześnie jeszcze raz podkreślił jak ważne jest jak najszybsze osiągnięcie neutralnej klimatycznie i dostępnej cenowo dla przeciętnego obywatela mobilności – „nie chcemy ekologicznych samochodów tylko dla bogatych” – mówił Timmermans. Odniósł się także do zarzutu, że jest przeciwnikiem samochodów o silnikach spalinowych – „Nie jestem nim. Ale jeśli nawet premier Bawarii mówi, że w 2035 r. sprzedamy ostatni taki samochód to o czymś to świadczy. Będziemy oczywiście patrzeć na pełen cykl produkcji np. w przypadku samochodów elektrycznych na baterie”.
Zaznaczył także, że Komisja zachowuje pełną neutralność ideologiczną ws. technologii za pomocą jakiej poszczególne kraje/sektory będą redukować emisje spalin, w tym ws. energetyki jądrowej. Tak samo podkreślił, że Komisja w szczególności w przypadku państw zależnych od węgla, będzie wspierać inwestycje w infrastrukturę gazową, tym bardziej, że taka infrastruktura może być potem dostosowana także do dystrybucji wodoru.
Ponadto, dla Komisji priorytetowe będzie zaradzenie ubóstwu energetycznemu, w czym ma pomóc m.in. inicjatywa „Rennovation Wave” (z ang. Fala Renowacji), która powinna doprowadzić do odnowienia i ulepszenia zasobów budowalnych w UE.
Timmernas zauważył także, że przemysł jest w dość dobrej pozycji, aby osiągnąć ambitniejsze cele klimatyczne, natomiast w najtrudniejszej sytuacji znajduje się transport i gospodarstwa domowe, dlatego dla Komisji bardzo ważne będzie wsparcie tych sektorów.
Wiceprzewodniczący Komisji na końcu podał Polskę jako przykład kraju, w którym debata dot. niskoemisyjnej gospodarki idzie w bardzo dobrym kierunku, co napawa go optymizmem. Zwrócił również uwagę, że bardzo ważne jest odpowiednie wsparcie finansowe na poziomie UE np. poprzez Fundusz Sprawiedliwej Transformacji i przekierowanie inwestycji na „zieloną drogę” – tzw. Zielone Obligacje powinny sfinansować ok. 30% Funduszu Odbudowy i Rozwoju, bardzo ważną rolę odegra tutaj także tzw. zielona taksonomia.
„Bardzo ważne jest dla zachowania konkurencyjności unijnej gospodarki inwestowanie w nowe technologie i przechodzenie w kierunku niskoemisyjnej, a docelowo zeroemisyjnej gospodarki. Jednak musi to być proces stopniowy, rozłożony na lata, który nie wyrządzi szkód gospodarczych. Bardzo cieszy nas obietnica Wiceprzewodniczącego Komisji Timmermansa ws. przeprowadzania pogłębionej oceny skutków i obszernych konsultacji publicznych przed ewentualnym proponowaniem nowego prawa dot. wymogu emisji dla samochodów, a także dostrzeżenie, że dla sektora transportu spełnienie ambitnych celów klimatycznych będzie bardzo dużym wyzwaniem” – stwierdził Adam Dorywalski, ekspert Konfederacji Lewiatan ds. UE w biurze w Brukseli.
Konfederacja Lewiatan
29 września 2020
Uwagi do projektu nr 2 Wytycznych KE do tzw. Dyrektywy SUP
Przedstawiamy uwagi Konfederacji Lewiatan w języku angielskim do projektu nr 2 Wytycznych KE do tzw. Dyrektywy SUP (single-use plastic) tzn. Guidance in accordance with Directive (EU) 2019/904 of the European Parliament and of the Council of 5 June 2019 on the reduction of the impact of certain plastic products on the environment.
Przedstawiamy uwagi Konfederacji Lewiatan w języku angielskim do projektu aktu wykonawczego w sprawie oznakowania do tzw. Dyrektywy SUP (single-use plastic).
PFR Portal PPK przygotował przydatne materiały informacyjne dla pracodawców i pracowników, będących uczestnikami PPK. Zachęcamy do pobrania i zapoznania się z materiałami.
Od sukcesu Pracowniczych Planów Kapitałowych zależy zdolność do realizacji fundamentalnych celów rozwojowych państwa w średnim i długim okresie – napisali eksperci w raporcie „Pracownicze plany kapitałowe (PPK) jako benefit – szanse i wyzwania”, który na zlecenie Polskiego Funduszu Rozwoju przygotowała Konfederacja Lewiatan.
Te cele to trwałe zwiększenie stopy krajowych inwestycji, dolanie paliwa do rozwoju rynku kapitałowego i zmniejszenie obciążenia wynikającego ze starzejącego się społeczeństwa.
– PPK znajdują się obecnie w punkcie zwrotnym. O ile uczestnictwo w programie pracowników dużych firm zależało od skali i skuteczności działań komunikacyjnych po stronie PFR i instytucji finansowych, teraz do gry wkraczają pracownicy mniejszych firm. Podejmując decyzję, potencjalni uczestnicy mogą wziąć pod uwagę, czy uznają dotychczasową partycypację za sukces i co stanowi normę społeczną w ich otoczeniu. Dlatego w tym przedsięwzięciu dobry wynik z przeszłości z dużym prawdopodobieństwem będzie zwiastował dobry wynik w przyszłości. Taką ścieżkę przeszły inne kraje, w których oferowano podobne programy (w szczególności Wielka Brytania czy Nowa Zelandia) – mówi dr Sonia Buchholtz, ekspertka ekonomiczna Konfederacji Lewiatan.
Pozytywne rezultaty sprzyjają powiększaniu liczby oszczędzających bez angażowania większych środków. Dodatkowym czynnikiem, który definiuje polski kontekst, jest zaufanie do długoterminowej umowy między państwem a obywatelem.
Eksperci Konfederacji Lewiatan przygotowali kilkanaście rekomendacji, które mogą się przyczynić do sukcesu PPK: 1. Promowanie korzyści pracownika z tytułu uczestnictwa w PPK poprzez zestawianie ich z innymi instrumentami o podobnym charakterze.
2. Rozważenie zniesienia tzw. podatku Belki lub zniesienia opodatkowania (PIT) wpłaty finansowanej przez pracodawcę. Rozważenie wniesienia elementów natychmiastowej gratyfikacji.
3. Upowszechnienie wiedzy finansowej wśród pracowników kanałami nieformalnymi (w tym, poprzez NGO-sy, organizacje pracodawców i związki zawodowe oraz media).
4. Rozwiązanie problemu osób, które mają relatywnie niewielkie szanse aktywnie partycypować w PPK – np. długotrwale bezrobotni, bierni zawodowo.
5. Brak zasadniczych zmian w systemie PPK przez dłuższy okres. Komunikacja kwestii przeniesienia środków z OFE do IKE w sposób nie naruszający zaufania do systemu.
6. Wprowadzenie możliwości dokonywania przez pracodawcę wpłat wstecznych lub innych działań służących zwiększeniu motywacyjnej roli PPK.
7. Promowanie PPK wśród pracodawców – unikanie traktowania ich wyłącznie jako odbiorców decyzji państwa i pracowników.
8. Rozważenie opóźnienia we wdrażaniu PPK dla podmiotów o szczególnie złej sytuacji wywołanej pandemią COVID-19.
9. Wprowadzenie możliwości dokonywania korekt we wpłatach na PPK bez ryzyka kary finansowej.
10. Rozwój rynku kapitałowego dla długofalowego podniesienia zyskowności inwestycji.
11. Głębsza analiza zmian na rynku benefitów wywołanych COVID-19 oraz promocja PPK jako czasowej alternatywy dla benefitów ograniczonych przez reżim sanitarny.
