Apel o zawieszenie podatku od sprzedaży detalicznej
27 stycznia 2021

Apel o zawieszenie podatku od sprzedaży detalicznej

• Podatek od sprzedaży detalicznej mają również płacić firmy, które ponoszą straty, a ich podstawowa działalność została wstrzymana w wyniku wprowadzonych obostrzeń. Wielu przedsiębiorstwom grozi upadłość.
• Konfederacja Lewiatan apeluje o zawieszenie poboru podatku od sprzedaży detalicznej.

Firmy działające w branży handlu detalicznego zostały obciążone nowym podatkiem i wynikającymi z tego tytułu obowiązkami administracyjnymi i sprawozdawczymi. Muszą go płacić przedsiębiorstwa, których podstawowa działalność została wstrzymana w wyniku wprowadzonych ograniczeń, a często także te, które nie są uprawnione do skorzystania z rządowej pomocy z powodu wadliwie skonstruowanego mechanizmu wsparcia. Wiele firm nie otrzymało pomocy ponieważ jest ona uzależniona od numeru PKD prowadzonej działalności.

– Ponieważ podatek od sprzedaży detalicznej jest naliczany od przychodu zapłacą go również firmy, które ponoszą straty, tj. uzyskiwane przez nie przychody nie wystarczają na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia i utrzymania działalności. Przyczyni się to do upadłości wielu z nich, zwolnień pracowników, kłopotów finansowych ich kontrahentów oraz powstawania zatorów płatniczych. Te, które przetrwają, w celu zapłaty podatku handlowego będą zmuszone podnieść ceny, co niekorzystnie wpłynie na sytuacje materialną obywateli. Apelujemy więc o zawieszenie poboru tego podatku – mówi Przemysław Pruszyński, doradca podatkowy, ekspert Konfederacji Lewiatan.

1 stycznia 2021 r. wszedł w życie podatek od sprzedaży detalicznej. Zgodnie z komunikatami Ministerstwa Finansów oraz uzasadnieniem do ustawy, celem wprowadzenia nowej daniny było wyrównanie konkurencji pomiędzy firmami działającymi w branży handlu detalicznego, niwelując korzyści skali osiągane przez większe przedsiębiorstwa oraz chęć uzyskania dodatkowych wpływów budżetowych. Wysokość podatku handlowego wynosi w zależności od 0,8% albo 1,4% przychodu ze sprzedaży.

Pierwotnie podatek miał wejść w życie 1 stycznia 2017 r. jednak ze względu na liczne wątpliwości dotyczące jego zgodności z przepisami wspólnotowymi Komisja Europejska wszczęła wobec Polski postępowanie, nakazując zawieszenie jego poboru. Spór pomiędzy Polską a KE wciąż trwa, a jego rozstrzygnięcie zależy od wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W ocenie Konfederacji Lewiatan wprowadzanie nowych podatków i opłat parapodatkowych, szkodzi gospodarce i obywatelom. Każdy nowy lub podwyższony podatek pogarsza sytuację firm i konsumentów, wiąże się z ponoszeniem wysokich kosztów związanych z obliczeniem i wpłaceniem zobowiązania. Pogarsza konkurencyjność firm, powoduje spadek ich potencjału rozwojowego, zmniejsza możliwości inwestowania, pociąga za sobą redukcję zatrudnienia i prowadzi do zubożenia społeczeństwa i pogłębienia kryzysu.

Apelujemy do rządu o wstrzymanie poboru podatku od sprzedaży detalicznej. Powinniśmy wziąć przykład z innych krajów Unii Europejskiej i zacząć obniżać podatki, a nie wprowadzać nowe, wysokie i wadliwie skonstruowane.

Konfederacja Lewiatan

Wieloletnie Ramy Finansowe 2021-2027 oraz Fundusz Odbudowy – kolejne kroki
27 stycznia 2021

Wieloletnie Ramy Finansowe 2021-2027 oraz Fundusz Odbudowy – kolejne kroki

Po długich i bardzo trudnych negocjacjach, 10 grudnia 2020r. Rada Europejska porozumiała się  w sprawie wieloletnich ram finansowych (WRF) UE na lata 2021-27 oraz Planu Odbudowy (Next Generation EU).

 

Porozumienie nie zmienia wcześniejszych uzgodnień z 10 listopada pomiędzy Prezydencją niemiecką a Parlamentem Europejskim w sprawie rozporządzenia ustanawiającego mechanizm praworządności, ale uzupełnia je deklaracją Rady Europejskiej, w której sprecyzowano, że mechanizm ten nie zacznie obowiązywać do czasu orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie jego legalności, w związku z przygotowywaną obecnie skargą ze strony Polski i Węgier. Oznacza to, że zarówno nowe WRF, jak i programy sektorowe, wchodzą w życie od 1 stycznia. Decyzja w sprawie nowych zasobów własnych, wprowadzająca od tego roku podatek od plastiku, jest niezbędna, aby UE mogła zacząć pożyczać pieniądze na rynkach finansowych w celu sfinansowania Planu Odbudowy. Decyzja ta wymaga ratyfikacji przez wszystkie parlamenty narodowe, co ma nastąpić wiosną 2021.

Rozporządzenie ustanawiające instrument odbudowy i odporności (RRF) będzie teraz musiało zostać sfinalizowane na poziomie technicznym i po porozumieniu z dnia 18 grudnia 2020 r. wymaga tylko oficjalnego zatwierdzenia przez Radę i Parlament Europejski.

Państwa członkowskie muszą przedłożyć krajowe plany odbudowy i odporności (KPO). Plany muszą przewidywać 20% wydatków na technologie cyfrowe i 37% na ekologiczne, a także muszą być zgodne z zaleceniami tzw. europejskiego semestru (tj. zarządzanie gospodarcze na poziomie UE) dla poszczególnych krajów. Po przedłożeniu KPO przez państwa członkowskie (najpóźniej do 30 kwietnia 2021 r.), Komisja Europejska dokona ich oceny (w ciągu 2 miesięcy).

Fundusze zostały również przydzielone państwom członkowskim w ramach instrumentu REACT-EU, który jest głównym źródłem pomocy w rozwiązywaniu problemów związanych z zatrudnieniem i integracją społeczną. Jest on częścią Next Generation EU i będzie koncentrował się na wspieraniu odporności na rynku pracy, na zatrudnieniu, MŚP, rodzinach o niskich dochodach, a także na tworzeniu podstaw transformacji cyfrowej i ekologicznej oraz trwałego ożywienia społeczno-gospodarczego.

Zadłużenie wynikające z Planu Odbudowy będzie spłacane w latach 2028-2058. Dochody z nowych zasobów własnych zostaną przeznaczone na (przedterminowe) spłaty. Komisja Europejska zobowiązała się wobec Parlamentu Europejskiego do ustalenia harmonogramu prac dotyczącego nowych zasobów własnych, począwszy od opłaty cyfrowej, mechanizmu dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 (ang. Carbon Border Adjustment Mechanism), a skończywszy na reformie systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS).

 

Kinga Grafa, dyrektorka biura Konfederacji Lewiatan w Brukseli

 

Konfederacja Lewiatan

Skutki ustawy „Apteka dla Aptekarza” – trwa pandemia, a placówek aptecznych coraz mniej
27 stycznia 2021

Skutki ustawy „Apteka dla Aptekarza” – trwa pandemia, a placówek aptecznych coraz mniej

Według danych polskiej firmy analitycznej PEX Pharma Sequence, od wejścia w życie w 25 czerwca 2017 nowelizacji ustawy „Prawo farmaceutyczne”, popularnie zwaną „Apteką dla Aptekarza” (AdA), liczba aptek nieprzerwanie spada. Do końca roku 2020 z rynku zniknęły 1372 apteki. Dziś działają w Polsce 12202 apteki, wobec 13574 w lipcu roku 2017. Tym samym AdA cofnęła licznik na rynku aptecznym o dziesięć lat, do roku 2011.

W myśl wprowadzonych w roku 2017 przepisów nową aptekę może założyć tylko osoba, będąca farmaceutą oraz spółka jawna lub partnerska farmaceutów. Ustawa wprowadziła także restrykcyjne regulacje geograficzna – demograficzne, dotyczące powstawania nowych aptek – placówka musi przypadać na co najmniej 3 tys. mieszkańców i znajdować się co najmniej 500 metrów od już istniejącej, jeśli w gminie jest więcej niż 3 tys. mieszkańców na aptekę, lub 1 tys. metrów, jeśli przypada mniej niż
3 tys. mieszkańców na aptekę.

Deklarowanym celem wprowadzenia ustawowych ograniczeń miało być zwiększenie dostępności
do leków. Cel ten nie został jednak zrealizowany. Obwarowania spowodowały natomiast, że nowych aptek nie ma kto, ani gdzie otwierać. Liczba otwarć po wejściu w życie „AdA” spadła ze średnio 100 – 110 do 15 – 20 miesięcznie. Jednocześnie liczba zamknięć pozostała na średnim poziomie sprzed nowelizacji, czyli ok. 70 placówek miesięcznie.

LICZBA APTEK W POLSCE PO AdA: 2017 – 2020


Źródło: Univers DOBA, PEX PharmaSequence

– Apteki wciąż znikają z rynku i to wtedy, gdy są najbardziej potrzebne. Polski rynek aptek skurczył się
do poziomu z roku 2011 i to w czasie pandemii, w przeddzień wprowadzenia do aptek opieki farmaceutycznej i usług dla pacjentów, co spowoduje, że rola apteki i zapotrzebowanie na jej usługi będzie rosła. Jednym z deklarowanych celów wprowadzenia „Apteki dla aptekarza” miało być zwiększenie dostępności do aptek. Osiągnięto jednak cel odwrotny do zamierzonego – podkreśla Marcin Piskorski, prezes Związku Pracodawców Aptecznych.

Reasumując po ponad trzech latach funkcjonowania AdA nie został zrealizowany żaden z celów prezentowanych w uzasadnieniu ustawy. Wynika to z faktu, że część z nich była od początku nieprawdziwa i była pozornym uzasadnieniem dla procesu zamknięcia rynku dla przedstawicieli korporacji zawodowej aptekarzy. „Apteka dla aptekarza” okazała się też nie mieć nic wspólnego z deklarowanym w ustawie zatrzymaniem procederu nielegalnego wywozu leków z Polski, o czym świadczy konieczność wprowadzania kolejnych nowelizacji prawa farmaceutycznego po wejściu w życie „AdA” oraz doniesienia mediów, dotyczące likwidacji mafii lekowych. Z doniesień tych wynikało zresztą, że wywozem leków trudnią się obok hurtowni farmaceutycznych m.in. aptekarze indywidualni, w tym także członkowie korporacji aptekarskiej. Również cel w postaci repolonizacji apteki wyrwania ich z rąk obcego kapitału od początku brzmiał demagogicznie. W posiadaniu podmiotów krajowych jest ponad 93 proc. ogólnej liczny aptek w Polsce.

Do podmiotów z udziałem kapitału zagranicznego należy tylko 6,7 proc. ogólnej liczby aptek w Polsce. Także argument o monopolu sieci aptecznych był od początku nieprawdziwy. W Polsce działa dziś 340 sieci aptecznych – są to głównie małe i średnie polskie firmy rodzinne mające po kilkanaście – kilkadziesiąt aptek. Twierdzenie, że kilkaset przedsiębiorstw tworzy monopol na rynku jest sprzeczny z podstawową wiedzą ekonomiczną i zdrowym rozsądkiem.

– AdA wywróciła do góry nogami polski rynek apteczny. Z typowego systemu otwartego zmieniła go
w jeden z najostrzejszych i najbardziej przeregulowanych w Europie systemów zamkniętych, w którym łącznie obowiązują restrykcyjne ograniczenia właścicielskie, ilościowe (w tym regulacja „1%”), geograficzne i demograficzne oraz bezwzględny zakaz reklamy aptek i punktów aptecznych – wylicza Marcin Piskorski.

Więcej informacji:
Michał Szewczyk
kom.: 694 485 409
m.szewczyk@pharmanet.org.pl

Konfederacja Lewiatan

Systemy „first-to-file” i „first-to-invent”
27 stycznia 2021

Systemy „first-to-file” i „first-to-invent”

To dwie odrębne koncepcje uregulowania prawa patentowego, wskazujące komu ma zostać udzielony patent na wynalazek.

Choć możliwe jest przyjęcie ogólnego założenia, że obecnie systemem obowiązującym jest system „first-to-file” a więc ten, który gwarantuje udzielenie patentu osobie, która jako pierwsza dokonała zgłoszenia wynalazku, to analizując przepisy amerykańskiego prawa patentowego można łatwo dojść do wniosku, że przepisy te zasadniczo różnią się od przepisów europejskich. Główną sprzecznością jest funkcjonowanie w amerykańskim prawie patentowym instytucji „grace period”, okresu karencji, który w treści Konwencji o udzieleniu patentów europejskich wprost nie występuje.

Patenty są udzielane, bez względu na dziedzinę techniki, na wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy, a także nadają się do przemysłowego stosowania. Skupiając się na prawie europejskim, patent europejski udzielany jest przez Europejski Urząd Patentowy na mocy Konwencji o udzielaniu patentów europejskich podpisanej w Monachium w 1973r. Reguluje ona ścieżkę zgłaszania i udzielania patentów europejskich w każdym z państw będących członkami Europejskiej Organizacji Patentowej, wskazanych przez wnioskodawcę we wniosku o udzielenie patentu europejskiego. Podkreślenia wymaga fakt, że w przypadku systemu „first-to-file” patentu udziela się twórcy wynalazku, który jako pierwszy dokona jego zgłoszenia, bez względu na rzeczywistą datę dokonania wynalazku. Ponadto, należy wskazać, że patenty mogą być udzielane tylko na wynalazki, które są nowe. Co za tym idzie, każde ujawnienie wynalazku osobom trzecim przed objęciem go ochroną patentową będzie równoznaczne z utratą nowości wynalazku. Tym samym, wynalazek nie może być publicznie ujawniony przed dokonaniem zgłoszenia.

System amerykański, który na skutek podpisania w 2011r. America Invents Act, od 2013r. jest systemem zbliżonym do systemu europejskiego, choć przyjmuje się, że nie jest to „czysty” system „first-to-file” a system „first-inventor-to-file”. Zastąpił on funkcjonujący poprzednio system „first-to-invent”, który oparty został na przepisach konstytucji Stanów Zjednoczonych. Zakładał on, że patent jest udzielany tej osobie, która udowodni, że jako pierwsza dokonała wynalazku. Założenia obecnego systemu są podobne do systemu europejskiego, jednakże instytucja okresu karencji powoduje, że mimo próby harmonizacji amerykańskiego prawa patentowego i jego zbliżenia do innych, funkcjonujących systemów patentowych, co też było wskazane jako główna przyczyna przyjęcia nowego aktu w zakresie prawa patentowego, systemy te nie mogą być obecnie wskazane jako jednolite bądź też tożsame. Okres karencji, a więc publiczne ujawnienie wynalazku przed złożeniem zgłoszenia patentowego, wynosi 12 miesięcy. W rezultacie, takie ujawnienie nie stanowi części wcześniejszego stanu techniki i nie stanowi przesłanki uniemożliwiającej udzielenie patentu. Choć wydawać by się mogło, że system ten ma wiele zalet, to za główną wadę uznać należy fakt, że, ze względu na obecność okresu karencji, nie likwiduje on tak naprawdę systemu „first-to-invent” a przeciwnie, otwiera drogę do funkcjonowania zawiłego systemu „first-to-dislose” a więc systemu umożliwiającemu przyznanie ochrony patentowej temu, kto jako pierwszy ujawni swój wynalazek. Bezsprzecznie potęguje to złożoność założeń prawa patentowego oraz niepewność zgłaszającego wynalazek.

Porównując oba systemy, ich założenia oraz wpływ na przedsiębiorców ubiegających się o udzielenie patentu, za niezrozumiałe uznać należy obecne, coraz głośniejsze głosy opowiadające się za dalszą harmonizacją prawa patentowego, gdzie kluczowym elementem miałby się stać powszechnie obowiązujący okres karencji.

 

Elżbieta Dziuba, ekspertka Konfederacji Lewiatan

 

Konfederacja Lewiatan

DSA (Digital Services Act) i DMA (Digital Markets Act) – kluczowy pakiet zmian dot. rynku cyfrowego w UE
27 stycznia 2021

DSA (Digital Services Act) i DMA (Digital Markets Act) – kluczowy pakiet zmian dot. rynku cyfrowego w UE

Rząd polski pracuje obecnie nad stanowiskami do pakietu zmian dot. funkcjonowania rynku cyfrowego, tj. projektu rozporządzeń DSA i DMA. Konfederacja Lewiatan opracowała w styczniu dwa stanowiska, w ramach których dzieli się ze strona rządową wstępną opinią rynku na temat pakietu.

 

DMA adresuje problemy zaburzenia konkurencji na rynku cyfrowym i ma na celu wprowadzenie mechanizmów ex-ante nakładających na tzw. platformy gatekeepers (tzw. strażników Internetu) dodatkowe obowiązki (z zakresu m.in. transparentności, sprawozdawczości, zasad przetwarzania danych).

DSA przewiduje zmiany dotyczące zasad zarządzania treściami nielegalnymi na Internecie oraz doprecyzowuje zasady odpowiedzialności pośredników w tym zakresie.

Konfederacja Lewiatan opowiada się za precyzyjnym określeniem obowiązków firm objętych DSA. Rozumiemy potrzebę zróżnicowaniu obowiązków przewidzianych w regulacji. Ważne jest jednak, aby DSA brał pod uwagę model biznesowy, charakter i profil ryzyka z jakim mierzą się usługodawcy i użytkownicy oraz konsekwentnie uwzględniał proporcjonalne zobowiązania. DSA powinno wyraźnie określić, że odpowiedzialność pośrednika i dodatkowe obowiązki powinny koncentrować się na „ogólnodostępnych platformach cyfrowych, które mają możliwość redagowania/moderowania/modelowania treści zamieszczanych przez użytkowników”.
Jednocześnie Konfederacja Lewiatan dostrzega, że w ramach przyjętego przez Komisję zróżnicowania na „bardzo duże platformy” oraz pozostałe firmy objęte regulacją, kryterium kluczowym stał się nie profil ryzyka, a wielkość firmy (mierzona liczbą aktywnych odbiorców usług).

Jeżeli chodzi o DMA, uważamy w KL, że wszelkie wprowadzane w tym projekcie mechanizmy powinny mieć na celu zagwarantowanie konkurencji na rynku usług cyfrowych, dlatego popieramy cel jaki przyświecał Komisji Europejskiej w toku prac nad DMA, jakim jest przyczynianie się do właściwego funkcjonowania jednolitego rynku usług cyfrowych poprzez zagwarantowanie, że rynki w całej Unii, na których są obecni „gatekeeper”, są konkurencyjne i sprawiedliwe.
Konfederacja Lewiatan, w swoim stanowisku, sceptycznie odnosi się do pomysłu skoncentrowania      się w regulacji na bardzo dużych platformach internetowych (VLOP) lub platformach gatekeeper.  Jednocześnie, inni przedsiębiorcy działający na rynku cyfrowym, którzy odczuwają negatywne skutki działań platform o dominującej pozycji, określonych w projekcie jako gatekeepers, zdecydowanie popierają projekt regulacji DMA

Zobacz stanowisko Konfederacji w sprawie DMA

Zobacz stanowisko Konfederacji w sprawie DSA

 

Konfederacja Lewiatan

Ursula von der Leyen odpowiada na list Lewiatana
27 stycznia 2021

Ursula von der Leyen odpowiada na list Lewiatana

Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen odpowiedziała na wspólny list Prezydenta Konfederacji Lewiatan Macieja Wituckiego oraz Prezydentów federacji pracodawców z Niemiec (BDI), Hiszpanii (CEOE), Włoch (CONFIDUSTRIA) i Francji (MEDEF) dot. unijnego budżetu na lata 2021-2027, Funduszu Odbudowy UE oraz tymczasowych ram pomocy publicznej UE mających związek z pandemią COVID-19 przyjętych 19 marca 2020 r.

 

Przewodnicząca Komisji Europejskiej uważa, że porozumienie dot. budżetu i Funduszu Odbudowy, zawarte przez Radę Europejską w grudniu 2020r., pomoże w odbudowie Unii, która stanie się „bardziej ekologiczna, cyfrowa, odporna i lepiej przygotowana na obecne i przyszłe wyzwania”. Von der Leyen zadeklarowała również pełną gotowość Komisji do dialogu z państwami członkowskimi ws. Krajowych Planów Odbudowy, będących częścią Funduszu Odbudowy, zaznaczając jednocześnie, że powinny być one konsultowane ze środowiskami pracodawców.

Ponadto, zwraca uwagę, że Komisja zwiększyła zakres tymczasowych ram pomocy publicznej UE oraz zatwierdziła ich przedłużenie o sześć miesięcy tj. do 30 czerwca 2021 r., przy czym sekcja umożliwiająca wsparcie w zakresie dokapitalizowania będzie miała zastosowanie do 30 września 2021 r. Dodatkowo Komisja deklaruje, że możliwe jest dalsze przedłużenie i dostosowanie tych tymczasowych ram prawnych.

Zobacz pełną treść listu.

 

Konfederacja Lewiatan

Ambitne cele dla Polski w Umowie Partnerstwa
27 stycznia 2021

Ambitne cele dla Polski w Umowie Partnerstwa

Trwają konsultacje Umowy Partnerstwa – kluczowego dokumentu, wskazującego na co będziemy mogli wydać środki europejskie w perspektywie 2021-2027. O tym, że 350 mld PLN to niebagatelny impuls popytowy, nie trzeba nikogo przekonywać. Na te środki warto jednak patrzeć również jak na unikatową szansę, by dzięki dalszej modernizacji gospodarki, dołączyć do grona lepiej rozwiniętych gospodarek UE.

 

Umowa Partnerstwa czytelnie sygnalizuje, że za pieniędzmi idą oczekiwania poprawy kluczowych wskaźników społeczno-gospodarczych. Wśród nich, że w 2030 roku PKB per capita w Polsce wyniesie 95% średniej UE (2019: 72%). Osiągnięcie w ciągu dekady PKB na głowę na poziomie bliskim średniej byłoby ogromnym sukcesem, ale jest mało prawdopodobne. W dekadzie 2009-2019 poprawiliśmy wynik o 13 p. proc., w kolejnej dekadzie planujemy aż 27 p. proc. Tymczasem konwergencja jest nieubłagana – na początku znacznie łatwiej o duży progres, bo zbieramy nisko wiszące owoce; im bliżej do celu, tym trudniej się nadrabia. Oczywiście można liczyć na efekt statystyczny, tzn. że średnią obniżą kraje południa Europy, ale jego skala będzie niewystarczająca.

Aby dokonać takiego skoku rozwojowego, będziemy musieli zmierzyć się z odraczanymi reformami: zwiększyć aktywność zawodową Polaków, ograniczyć rolę sektorów schyłkowych na rzecz bardziej innowacyjnych, a także zwiększyć poziom inwestycji prywatnych (na co również wskazuje Umowa Partnerstwa). Na to nałożą się transformacja energetyczna i cyfrowa. Niechybnie, najbliższa dekada upłynie pod znakiem wyzwań.

 

Sonia Buchholtz, ekspertka Konfederacji Lewiatan

 

Konfederacja Lewiatan

Rozpoczęły się konsultacje społeczne Umowy Partnerstwa
26 stycznia 2021

Rozpoczęły się konsultacje społeczne Umowy Partnerstwa

To dokument, w którym rząd opisuje w co zainwestuje fundusze europejskie na lata 2021-2027, czyli 76 miliardów euro z unijnej polityki spójności i Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji. Projekt Umowy Partnerstwa przygotowało Ministerstwo Funduszy i Polityki Regionalnej.

 

Członkowie Konfederacji Lewiatan mogą przesyłać swoje uwagi lub rekomendacje do Umowy Partnerstwa na adres recepcja@konfederacjalewiatan.pl

W tytule wiadomości proszę wpisać Umowa Partnerstwa.

Uwagi zbieramy do 12 lutego 2021 roku.

W oparciu o te uwagi oraz analizę ekspertów KL przygotujemy opinię na temat Umowy Partnerstwa, którą przekażemy do Ministerstwa. Uwagi można przekazywać też bezpośrednio przez formularz na stronie funduszeeuropejskie.gov.pl

Fundusze UE na lata 2021-2027 będą przeznaczone na 6 celów:

  1. „Bardziej konkurencyjna i inteligentna Europa dzięki promowaniu innowacyjnej i inteligentnej transformacji gospodarczej” – 11 784 mln euro
  2. „Bardziej przyjazna dla środowiska niskoemisyjna Europa” –  20 536 mln euro
  3. „Lepiej połączona Europa” – 17 558 mln euro
  4. „Europa o silniejszym wymiarze społecznym” – 14 768 mln euro
  5. „Europa bliżej obywateli” – 4 749 mln euro
  6. „Umożliwienie regionom i obywatelom łagodzenia społecznych, gospodarczych i środowiskowych skutków transformacji w kierunku gospodarki neutralnej dla klimatu” (Fundusz Sprawiedliwej Transformacji) – 4 234 mln euro

W każdym z tych sześciu celów wskazano obszary interwencji. Z kolei w każdym z obszarów, poza diagnozą i informacją o planowanych rezultatach,  zdefiniowano zakres wsparcia. Ta informacja ma charakter ramowy, jednak wszystkie programy, konkursy czy dotacje współfinansowane z funduszy UE 2021-2027 będą musiały wpisać się w ten zakres.

W naszej ocenie obszary interwencji oraz zakres wsparcia to najważniejsze informacje, na które warto zwrócić uwagę i – przede wszystkim – sprawdzić czy planowane wsparcie jest zgodne z faktycznymi potrzebami identyfikowanymi przez przedsiębiorców.

Dlatego przygotowaliśmy wyciąg opisujący zakres wsparcia w każdym z obszarów i celów w latach 2021-2027 .

Zachęcamy również do przejrzenia pełnego tekstu Umowy Partnerstwa .


Jakie obszary wsparcia proponuje rząd?

1. Bardziej konkurencyjna i inteligentna Europa dzięki promowaniu innowacyjnej i inteligentnej transformacji gospodarczej”

  • Obszar: wzrost znaczenia badań i innowacji w strukturze gospodarczej kraju oraz wykorzystywanie zaawansowanych technologii (B+R i wdrożenia)
  • Obszar: wzmacnianie potencjału przedsiębiorstw i administracji publicznej na rzecz nowoczesnej gospodarki

2. „Bardziej przyjazna dla środowiska niskoemisyjna Europa”

  • Obszar: efektywność energetyczna
  • Obszar: wsparcie produkcji energii z odnawialnych źródeł
  • Obszar: wsparcie infrastruktury energetycznej i inteligentnych rozwiązań (smart grids)
  • Obszar: przystosowanie do zmian klimatu
  • Obszar: zrównoważona gospodarka wodna i ściekowa
  • Obszar: Gospodarka odpadami i efektywne wykorzystanie zasobów
  • Obszar: ochrona dziedzictwa przyrodniczego i różnorodności biologicznej
  • Obszar: transport niskoemisyjny i mobilność miejska

3. „Lepiej połączona Europa”

  • Obszar: Rozwój lądowej infrastruktury transportowej (punktowej i liniowej) w ramach sieci bazowej i kompleksowej TEN-T oraz poza nią (transport drogowy, szynowy/kolejowy, wodny śródlądowy, morski, lotniczy)
  • Obszar: Poprawa dostępności transportowej regionów i subregionów
  • Obszar: Przyspieszenie wprowadzania rozwiązań cyfrowych do polskiego systemu transportowego
  • Obszar: sieci szerokopasmowe

4. „Europa o silniejszym wymiarze społecznym”

  • Obszar: rynek pracy, zasoby ludzkie
  • Obszar: edukacja i kompetencje
  • Obszar: włączenie i integracja społeczna
  • Obszar: ochrona zdrowia
  • Obszar: kultura i turystyka

5. „Europa bliżej obywateli”

6. „Umożliwienie regionom i obywatelom łagodzenia społecznych, gospodarczych i środowiskowych skutków transformacji w kierunku gospodarki neutralnej dla klimatu” (śląskie wielkopolskie, dolnośląskie, łódzkie, lubelskie i małopolskiego)

Jakie programy zaplanował rząd na lata 2021-2027?

Programy krajowe będą tematycznie zbliżone do tych realizowanych w perspektywie 2014-2020. Każdy program będzie realizował jeden lub więcej celów określonych dla perspektywy 2021-2027. Podział środków pomiędzy programy ma wyglądać następująco:

Programy krajowe (60% środków)

  • Infrastruktura i Środowisko – 25,1 mld euro (między innymi największe inwestycje infrastrukturalne, drogi, koleje, transport publiczny, ochrona środowiska)
  • Inteligentny Rozwój – 8 mld euro (między innymi innowacje, współpraca nauki i biznesu)
  • Wiedza, Edukacja, Rozwój – 4,3 mld euro (między innymi nauka, edukacja, żłobki, sprawy społeczne)
  • Polska Cyfrowa – 2 mld euro (między innymi cyfryzacja, sieci szerokopasmowe)
  • Polska Wschodnia – 2,5 mld euro (specjalna pula wsparcia dla województw Polski Wschodniej)
  • Pomoc Techniczna – 0,5 mld euro (wsparcie dla instytucji wdrażających fundusze UE)
  • Program dotyczący sprawiedliwej transformacji – 4,4 mld euro (pomoc w transfor-macji dla regionów górniczych: śląskiego, małopolskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, łódzkiego i lubelskiego)
  • Program Pomoc Żywnościowa – 0,2 mld euro
  • Program Ryby – 0,5 mld euro
  • programy Europejskiej Współpracy Terytorialnej – 0,56 mld euro.

 

Programy regionalne (40% środków)

  • dolnośląskie – 870 mln euro
  • kujawsko-pomorskie – 1,475 mld euro
  • lubelskie – 1,768 mld euro
  • lubuskie – 736 mln euro
  • łódzkie – 1,631 mld euro
  • małopolskie – 1,541 mld euro
  • mazowieckie – 1,67 mld euro
  • opolskie – 763 mln euro
  • podkarpackie – 1,661 mld euro
  • podlaskie – 992 mln euro
  • pomorskie – 1,129 mld euro
  • śląskie – 2,365 mld euro
  • świętokrzyskie – 1,106 mld euro
  • warmińsko-mazurskie – 1,228 mld euro
  • wielkopolskie – 1,070 mld euro
  • zachodniopomorskie – 1,311 mld euro.


Na co będzie można uzyskać wsparcie w latach 2021-2027?

Cel nr 1: „Bardziej konkurencyjna i inteligentna Europa dzięki promowaniu innowacyjnej i inteligentnej transformacji gospodarczej”

Obszar: wzrost znaczenia badań i innowacji w strukturze gospodarczej kraju oraz wykorzystywanie zaawansowanych technologii (B+R i wdrożenia)

Zakres wsparcia:

  • wsparcie prowadzenia działalności B+R przez przedsiębiorstwa i konsorcja z ich udziałem
  • wsparcie wdrażania wyników prac B+R, ze względu na koszty i ryzyko, które przedsiębiorstwa muszą ponieść na tym etapie, aby finalnie wprowadzić innowację do obiegu gospodarczego
  • wsparcie rozwoju systemu ochrony własności intelektualnej
  • wsparcie infrastruktury B+R – w szczególności w przedsiębiorstwach; w odniesieniu do publicznej infrastruktury badawczej przewiduje się możliwość finansowania przedsięwzięć dotyczących infrastruktury, która będzie wykorzystywana zarówno do działalności gospodarczej, jak i niegospodarczej
  • wsparcie rozwoju eksportu produktów innowacyjnych.
  • wsparcie rozwoju współpracy między: (1) przedsiębiorstwami, (2) przedsiębiorstwami a sektorem nauki oraz (3) przedsiębiorstwami, sektorem nauki, partnerami społecznymi i gospodarczymi oraz podmiotami sektora publicznego w procesie tworzenia, rozwoju i wdrażania innowacji oraz rozwoju mechanizmów dyfuzji wiedzy w gospodarce jak również transferu technologii
  • budowanie i wzmacnianie powiązań klastrowych o największym potencjale znajdujących się na różnych etapach rozwoju (klastrów zalążkowych, wzrostowych oraz klastrów kluczowych)
  • wzmocnienie podaży innowacji ze strony sektora nauki: rozwój kadr, międzynarodowe projekty doktoranckie o znaczeniu aplikacyjnym, rozwój współpracy między instytucjami (w tym z renomowanymi ośrodkami badawczymi z zagranicy) oraz zasobów technicznych niezbędnych do prowadzenia badań podstawowych, badań przemysłowych i prac rozwojowych, ukierunkowanie publicznych prac B+R na wybrane obszary kluczowe dla nowoczesnej gospodarki (zgodnie z koncepcją inteligentnych specjalizacji), konsolidacja prowadzonych przez polskie jednostki naukowe prac badawczych i rozwojowych z uwzględnieniem międzynarodowych i interdyscyplinarnych zespołów, w tym w formie wirtualnych instytutów badawczych, zwiększenie stopnia gotowości rozwiązań do komercjalizacji
  • wsparcie rozwoju nowych przedsiębiorstw (inkubacja, akceleracja, post-akceleracja), których działalność opiera się na nowych rozwiązaniach technologicznych (startupów) i przyjaznego ekosystemu start-upowego (w tym inkubatorów innowacji);wsparcie realizacji projektów stanowiących przedmiot wspólnego, europejskiego zainteresowania (ang. IPCEI).

 

Obszar: wzmacnianie potencjału przedsiębiorstw i administracji publicznej na rzecz nowoczesnej gospodarki

Zakres wsparcia:

  • transformacja cyfrowa gospodarki, polegająca na wdrożeniu programów stymulujących wprowadzanie w przedsiębiorstwach i sektorze publicznym rozwiązań cyfrowych
  • budowa infrastruktury instytucjonalnej dla transformacji cyfrowej:
    • transformacja modeli biznesowych polskich przedsiębiorstw w kierunku Przemysłu 4.0, a w szczególności automatyzacji, robotyzacji i cyfryzacji przedsiębiorstw, digitalizacja procesów eksportowych
    • rozwój gospodarki opartej na danych oraz rozwiązań algorytmicznych wykorzystujących techniki uczenia maszynowego oraz sztucznej inteligencji
    • zwiększanie podaży i podnoszenie jakości e-usług sektora publicznego (w tym wspieranie projektów m.in. z zakresu e-administracji, e-edukacji i e-zdrowia) oraz cyfryzacji i zwiększenia dostępności danych publicznych (w tym ich standaryzacja i strukturyzacja), a także cyfrowych zasobów o znacznym potencjale ponownego wykorzystania, pozostających w dyspozycji podmiotów spoza sektora publicznego
    • wsparcie rozwoju innowacyjnych rozwiązań w obszarze cyberbezpieczeństwa w różnych sektorach gospodarki; rozwój narzędzi służących do zbierania, analizy i wymiany informacji o zagrożeniach, podatnościach i incydentach, rozbudowa infrastruktury służącej podniesieniu poziomu odporności na cyberzagrożenia, zapewnienie cyberbezpieczeństwa w sieciach łączności, budowa i rozwój krajowego systemu certyfikacji cyberbezpieczeństwa produktów, usług i procesów
    • wsparcie skalowalnych nowoczesnych rozwiązań informatycznych i technologicznych w ramach współpracy międzysektorowej obejmującej w szczególności administrację publiczną, przedsiębiorców i organizacje badawcze
  • inwestycji w MŚP, w szczególności zwiększających ich zaawansowanie technologiczne, poziom robotyzacji i zdolność do wdrażania innowacji (przede wszystkim w zakresie rozwiązań w ramach koncepcji Przemysłu 4.0)
  • stymulowanie popytu na innowacje ze strony przedsiębiorstw, zwłaszcza z sektora MŚP i społeczeństwa (m.in. poprzez promowanie innowacyjnych i zielonych zamówień publicznych, w tym zamówień przedkomercyjnych (PCP)
  • wzrost internacjonalizacji przedsiębiorstw, w tym zwiększenie zdolności przedsiębiorstw do tworzenia produktów i usług o wysokiej wartości dodanej, charakteryzujących się dużym potencjałem eksportowym (rozwój produktów), poszukiwanie i zdobywanie nowych rynków oraz zmiany modelu biznesowego
  • tworzenie lepszych warunków organizacyjno-prawnych oraz infrastrukturalnych dla rozwoju przedsiębiorstw poprzez rozwój potencjału instytucji publicznych do prowadzenia interwencji wspierających rozwój przedsiębiorstw (rożnej wielkości, będących na różnych etapach rozwoju przedsiębiorstwa), wsparcie dotyczyć może w szczególności uzbrajania terenów inwestycyjnych oraz promocji gospodarczej kraju i regionów
  • wsparcie rozwoju innowacyjnych usług dla przedsiębiorstw (m.in. w zakresie uświadamiania korzyści wynikających z cyfryzacji i zastosowania rozwiązań w zakresie Przemysłu 4.0 oraz GOZ), rozwój potencjału wybranych instytucji świadczących tego rodzaju usługi (m.in. EDIH/DIH – Europejskie Huby Innowacji Cyfrowych/ Huby Innowacji Cyfrowych, fabryki uczące się), zwiększanie zdolności krajowego i regionalnych ekosystemów innowacji do sieciowania (a docelowo do klasteryzacji) podmiotów biznesowych i naukowych
  • rozwój systemów doskonałości procesowej i produktowej przedsiębiorstw
  • upowszechnienie systemów i standardów jakości wśród przedsiębiorstw, wsparcie popytu na projakościowe usługi instytucji otoczenia biznesu (w tym mentoring, sieciowanie, zmiana modeli biznesowych, internacjonalizacja)
  • rozwój niezbędnych dla nowoczesnej gospodarki kompetencji i umiejętności przedsiębiorców, menadżerów i pracowników (zarówno w sektorze prywatnym, jak i publicznym), w szczególności w zakresie nowych technologii, umiejętności cyfrowych, tzw. green skills oraz zarządzania innowacjami i nowymi modelami biznesowymi (działanie komplementarne wobec CP4 w którym planuje się również wsparcie rozwoju kompetencji kadr w jednostkach naukowych i badawczych).

 


Cel nr 2: „Bardziej przyjazna dla środowiska niskoemisyjna Europa”

 

Obszar: efektywność energetyczna

Zakres wsparcia:

  • zwiększenie efektywności energetycznej budynków mieszkalnych i publicznych (wraz z audytem), w tym mające na celu pełnienie wzorcowej roli sektora publicznego w zakresie efektywności energetycznej oraz zmniejszenia zjawiska ubóstwa energetycznego, w kierunku rozwiązań kompleksowych, w tym wraz z podłączeniem do sieci ciepłowniczej/chłodniczej, wraz z instalacją urządzeń OZE
  • poprawa efektywności energetycznej w przedsiębiorstwach (wraz z audytem), inwestycje ograniczające zużycie energii, odzyskiwanie energii w procesie produkcyjnym, zastosowanie efektywnych energetycznie technologii, głęboka i kompleksowa modernizacja energetyczna budynków w przedsiębiorstwach, wymiana urządzeń na energooszczędne wraz z instalacją urządzeń OZE
  • budowa/modernizacja systemów ciepłowniczych i chłodniczych (sieci) wraz z magazynami ciepła;  wymiana nieefektywnych źródeł ciepła, opartych o paliwa stałe na źródła odnawialne lub gazowe
  • inwestycje w źródła systemowe, celem transformacji w kierunku niskoemisyjnym oraz uzyskania statusu efektywnych systemów ciepłowniczych, w tym budowa i modernizacja jednostek: wysokosprawnej kogeneracji i trigeneracyjnych, gazowych, także z udziałem gazów zdekarbonizowanych, OZE, odzyskiem energii z odpadów i wykorzystania ciepła odpadowego)
  • wdrażanie działań zawartych w strategiach niskoemisyjnych
  • promocja, doradztwo, podnoszenie świadomości i wiedzy mieszkańców, i przedsiębiorców, władz lokalnych w zakresie efektywności energetycznej i wykorzystania OZE.

Obszar: wsparcie produkcji energii z odnawialnych źródeł

Zakres wsparcia:

  • budowa i rozbudowa instalacji produkcji energii z odnawialnych źródeł wraz z magazynami energii działającymi na potrzeby danego źródła OZE w zakresie wytwarzania: o energii elektrycznej; o ciepła
  • niwelowanie niestabilności produkcji energii z OZE poprzez instalacje towarzyszące i równoważące produkcję energii, tj. instalacje hybrydowe oraz wdrażanie na szerszą skalę instrumentów zarządzania popytem (DSM)
  • budowa lub przebudowa sieci umożliwiających odbiór energii z OZE.

Obszar: wsparcie infrastruktury energetycznej i inteligentnych rozwiązań (smart grids)

Zakres wsparcia:

  • rozbudowa i modernizacja inteligentnych sieci elektroenergetycznych przesyłowych i dystrybucyjnych na wszystkich poziomach napięć, w tym magazynowanie energii (np. poprzez zamianę jej formy), umożliwienia zwiększenia odbioru energii z OZE, wspierania rozwoju elektromobilności, oszczędności i zmniejszenia strat przesyłu i dystrybucji energii oraz zapewnienia stabilności dostaw
  • budowa, rozbudowa i modernizacja inteligentnych sieci i magazynów gazu, stopniowo umożliwiających w przyszłości przesył gazów zdekarbonizowanych takich jak wodór, biometan itp. na wszystkich rodzajach ciśnień
  • rozwój systemów dystrybucyjnych w oparciu o lokalne rozproszone źródła energii odnawialnej oraz stacje LNG
  • podnoszenie wiedzy i świadomości społeczeństwa i użytkowników poprzez edukację, działania informacyjne i demonstracyjne w zakresie stojących przed Polską wyzwań energetycznych, zasad działania systemu energetycznego, jego oddziaływania na środowisko oraz stwarzanym przez niego możliwościom zaangażowania mieszańców lub firm np. jako prosumentów.

Obszar: przystosowanie do zmian klimatu

Zakres wsparcia:

  • kompleksowe działania na rzecz adaptacji do zmian klimatu – poprzez m.in. dostosowanie infrastruktury do ekstremalnych stanów pogodowych, rozwój zielonej i niebieskiej infrastruktury, w tym z wykorzystaniem inteligentnych systemów zarządzania wodami opadowymi i likwidacją miejskich wysp ciepła
  • budowa, przebudowa lub remont urządzeń wodnych i infrastruktury hydrotechnicznej służących zmniejszeniu skutków powodzi i suszy, zwłaszcza w regionach najbardziej narażonych na jej występowanie
  • opracowanie i wdrażanie planów adaptacji do zmian klimatu i uwzględnienie ich w systemie planowania przestrzennego
  • opracowanie i wdrażanie dokumentów strategicznych i planistycznych w zakresie gospodarowania wodami oraz ochrony zasobów wodnych
  • wspieranie retencjonowania wody, w tym małej retencji, działania w celu zatrzymania odpływu wód opadowych, renaturyzacja przekształconych cieków wodnych i obszarów od wód zależnych, z wykorzystaniem naturalnych mechanizmów ekosystemowych (nature based solutions)
  • rozwój systemów ujęć, uzdatniania, dostawy i magazynowania wody (przy założeniu, iż projekty infrastruktury wodociągowej mogą być realizowane niezależnie od sieci kanalizacyjnej, jednakże system odbioru ścieków musi być na danym terenie zapewniony)
  • rozwój potencjału służb publicznych
  • rozwój monitoringu, systemów prognozowania i ostrzegania przed stanami nadzwyczajnymi oraz systemów ratownictwa, w tym doposażenie służb ratowniczych (m.in. zakup sprzętu do prowadzenia akcji ratowniczych i usuwania skutków zjawisk katastrofalnych lub poważnych awarii chemiczno-ekologicznych), a także zdolności analitycznych państwowego monitoringu środowiska i monitoringu sanitarnego
  • edukacja i promocja zachowań indywidualnych oraz grupowych, które sprzyjają zwiększeniu świadomości o zmianach klimatu, racjonalnemu korzystaniu z zasobów środowiskowych i wspierają ochronę zasobów nieodnawialnych.

Obszar: zrównoważona gospodarka wodna i ściekowa

Zakres wsparcia:

  • rozwój i modernizacja infrastruktury wodno-kanalizacyjnej oraz oczyszczania ścieków komunalnych, w tym budowa i modernizacja oczyszczalni ścieków
  • wspieranie inteligentnych systemów zarządzania sieciami wodno-kanalizacyjnymi
  • wspieranie technologii pozwalających na zmniejszenie zużycia wody w procesach produkcyjnych (zamknięte obiegi wody, ponowne wykorzystanie) i w gospodarce komunalnej
  • zagospodarowanie osadów ściekowych z oczyszczalni ścieków komunalnych;  działania w zakresie zarządzania wodą mające na celu wykorzystanie wody w obiegu zamkniętym, powtórne wykorzystanie wody, zmniejszenie zużycia wody (np. w energetyce)
  • polepszenie jakości wody do spożycia
  • inne działania zwiększające zasoby wód podziemnych.

Obszar: Gospodarka odpadami i efektywne wykorzystanie zasobów

Zakres wsparcia:

  • rozwój systemów selektywnego zbierania odpadów
  • wspieranie recyklingu odpadów, w szczególności odpadów komunalnych
  • zwiększenie udziału tworzyw sztucznych nadających się do biodegradacji w gospodarce, eliminacja plastiku;zapobieganie powstawaniu odpadów żywnościowych
  • zagospodarowanie odpadów niebezpiecznych, w tym azbestowych
  • kompleksowe działania na rzecz remediacji terenów zanieczyszczonych oraz rekultywacji terenów zdegradowanych (w tym składowisk odpadów) oraz przywrócenie ich funkcjonalności środowiskowej i potencjału rozwojowego
  • wspieranie zmiany procesów produkcyjnych w celu przejścia z modelu liniowego na cyrkularny, redukowanie masy odpadów
  • transformacja przedsiębiorstw i gospodarki komunalnej w celu zwiększenia ponownego wykorzystania surowców, recyklingu (w tym upcyklingu) materiałów i efektywnego gospodarowania zasobami w kierunku priorytetowych procesów określonych w hierarchii sposobów postępowania z odpadami
  • edukacja ekologiczna, w tym zwiększenie świadomości obywateli/konsumentów na temat GOZ oraz w działania promujące nowe wzorce konsumpcji.

Obszar: ochrona dziedzictwa przyrodniczego i różnorodności biologicznej

Zakres wsparcia:

  • doskonalenie systemów ochrony przyrody i wsparcie zarządzania chronionymi zasobami przyrodniczymi
  • opracowanie i aktualizacja dokumentów planistycznych dla obszarów chronionych
  • wsparcie zarządzania i ochrony przyrody, w tym na obszarach chronionych – rozwój mechanizmów ochrony i zwiększania różnorodności biologicznej, rozwój projektów międzysektorowych w zakresie ochrony środowiska, rozwój gospodarki wykorzystującej funkcje lokalnych ekosystemów, z poszanowaniem zasad ich ochrony
  • ograniczenie antropopresji poprzez rozwój infrastruktury mającej na celu ukierunkowanie ruchu turystycznego na terenach chronionych i cennych przyrodniczo, zazielenianie przestrzeni miejskiej;
  • prowadzenie działań informacyjno-edukacyjnych w zakresie ochrony przyrody, wsparcie miejsc edukacji ekologicznej
  • zachowanie lub przywracanie właściwego stanu ochrony siedlisk przyrodniczych oraz populacji zagrożonych gatunków.

Obszar: transport niskoemisyjny i mobilność miejska

Zakres wsparcia:

  • wsparcie systemów publicznego transportu zbiorowego w ramach miast i ich obszarów funkcjonalnych, w tym dalsza rozbudowa systemu metra, inwestycje w infrastrukturę i nowoczesny tabor szynowy i nisko i zeroemisyjny tabor kołowy (energia elektryczna, wodór, hybrydy, LNG, CNG), cyfryzacja transportu miejskiego oraz działania towarzyszące poprawiające m.in. przepływ i bezpieczeństwo pasażerów (np. miejskie i podmiejskie węzły przesiadkowe, systemy ITS)
  • rozwój infrastruktury dla ruchu niezmotoryzowanego (np. strefy wolne od ruchu samochodowego, strefowe uspokojenie ruchu, drogi i pasy rowerowe, spójne sieci tras rowerowych z infrastrukturą towarzyszącą, likwidacja utrudnień i zagrożeń w ruchu pieszym, tworzenie bezkolizyjnych, ciągłych i bezpośrednich tras pieszych);
  • działania na rzecz integracji transportu zbiorowego i wdrażania nowych sposobów przemieszczania się (np. systemy biletowe, systemy współdzielenia środków transportu i rozwój innowacyjnych środków transportu)
  • rozbudowa infrastruktury do ładowania i tankowania pojazdów zeroemisyjnych i niskoemisyjnych (nowo zakupionych i już użytkowanych pojazdów komunikacji publicznej), a także rozwój systemów autonomicznych w transporcie miejskim;  podnoszenie świadomości mieszkańców, pracodawców i władz samorządowych wszystkich szczebli w zakresie propagowania korzystania z niskoemisyjnego transportu zbiorowego i ruchu niezmotoryzowanego
  • przygotowanie kompleksowych dokumentów o randze strategicznej, opracowanych i wdrażanych przez władze miasta i podmioty zaangażowane w realizację miejskiej polityki transportowej (np. plany zrównoważonej mobilności miejskiej).

 


Cel nr 3: „Lepiej połączona Europa”

 

Obszar: Rozwój lądowej infrastruktury transportowej (punktowej i liniowej) w ramach sieci bazowej i kompleksowej TEN-T oraz poza nią (transport drogowy, szynowy/kolejowy, wodny śródlądowy, morski, lotniczy)

Zakres wsparcia:

  • likwidacja wąskich gardeł technicznych na całej sieci TEN-T i poza siecią, w tym szczególnie dotyczących dostępu do elementów liniowych i punktowych sieci TEN-T oraz budowa brakujących odcinków kolejowej sieci transportowej
  • zwiększenie kolejowej i drogowej dostępności transportowej poprzez budowę i przebudowę połączeń na sieci i poza siecią TEN-T, w tym połączeń włączających do sieci oraz połączeń kolejowych z portami lotniczymi
  • rozwój wodnej (śródlądowej oraz morskiej) infrastruktury transportowej w sieci TEN-T i poza siecią, w tym portów
  • „domknięcie” komodalnej sieci transportowej poprzez rozwój punktów przenoszenia potoku ładunków między gałęziami transportu, w tym lokalnych terminali przeładunkowych, a także rozwój nowych usług i dostosowanie środków transportu, w tym specjalistycznego taboru do przewozów intermodalnych
  • budowa międzynarodowych powiązań transportowych, w szczególności w relacji północ-południe (PL-LT, PL-CZ/SK), na poziomie transeuropejskim, regionalnym i lokalnym
  • dalszy rozwój infrastruktury służącej bezpieczeństwu i ochronie, w tym w transporcie lotniczym (inwestycje w obszarze bezpieczeństwa i ochrony ruchu lotniczego) a także inwestycje przyczyniające się do ochrony środowiska i do zwiększenia przepustowości przestrzeni powietrznej
  • działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa w całym sektorze transportu, w tym działania infrastrukturalne, edukacyjno-promocyjne oraz wdrażanie rozwiązań egzekwujących przestrzeganie dopuszczalnej prędkości oraz z zakresu infrastruktury niechronionych użytkowników drogi.

Obszar: Poprawa dostępności transportowej regionów i subregionów

Zakres wsparcia:

  • działania w zakresie infrastruktury liniowej i punktowej dla usług transportowych – wewnątrz wojewódzkich (z preferencją dla transportu kolejowego), wewnątrz powiatowych i wewnątrzgminnych (obejmujących m.in. obszary wiejskie i mniejsze miasta) z uwzględnieniem infrastruktury ładowania/tankowania paliw alternatywnych oraz obsługi pasażerów
  • poprawę dostępności miast i ich odciążenie od ruchu samochodowego, w szczególności tranzytowego
  • rozwój pasażerskiego transportu zbiorowego, w tym kolei aglomeracyjnej, i jego infrastruktury oraz unowocześnienie: zakup i modernizacja istniejącego taboru wraz z niezbędną infrastrukturą jego obsługi oraz dostosowanie obiektów i pojazdów do potrzeb osób o ograniczonej mobilności i z niepełnosprawnościami, w celu powiązania obszarów peryferyjnych z lokalnymi/regionalnymi centrami wzrostu (z preferencją dla transportu kolejowego)
  • integrację różnych form transportu ze szczególnym uwzględnieniem budowy i rozbudowy węzłów przesiadkowych, w tym wiążących komunikację lokalną z siecią pasażerskiego transportu szynowego, a także tworzenia i rozbudowy parkingów, systemów tras rowerowych oraz ciągów pieszo-rowerowych oraz uzupełnianie braków w infrastrukturze dla niezmotoryzowanych np. poprzez tworzenie tras rowerowych wzdłuż dróg, w tym również w śladzie zlikwidowanych linii kolejowych oraz promocja ruchu pieszego i rowerowego zarówno w celach przejazdów i dojazdów codziennych, jak i turystycznych, wsparcie rozwoju nowych rodzajów transportu zbiorowego (np. transport na żądanie) oraz indywidualnego (np. urządzenia transportu osobistego)
  • działania na rzecz taryfowej integracji transportu zbiorowego (systemy typu „wspólny bilet”)
  • wsparcie inwestycji w zakresie budowy i modernizacji dworców, szczególnie pod kątem ich dostosowania do zasad dostępności dla osób o ograniczonej mobilności i z niepełnosprawnościami, zapewnienia podróżnym odpowiednich środków bezpieczeństwa i komfortu oraz zapewnienia dostępu do infrastruktury towarzyszącej (np. parkingi dla samochodów i rowerów).

Obszar: Przyspieszenie wprowadzania rozwiązań cyfrowych do polskiego systemu transportowego

Zakres wsparcia:

  • wsparcie infrastruktury technicznej – budowa i rozbudowa centrów zarządzania ruchem umożliwiająca wzajemną współpracę pomiędzy centrami i służbami, a także gałęziami transportu; udostępnianie danych do punktów dostępowych; tworzenie warunków do wykorzystywania lokalnych map dynamicznych na potrzeby pojazdów zautomatyzowanych i usług nawigacyjnych dla osób niepełnosprawnych i pasażerów w ramach różnych gałęzi transportu (dworce, lotniska, porty morskie i przystanie rzeczne), w tym wdrażania współpracujących inteligentnych systemów (C-ITS) w transporcie drogowym; kontynuacja wdrażania systemów podnoszących sprawność i bezpieczeństwo ruchu kolejowego takich jak ERTMS
  • wsparcie działań (w tym inwestycje w aplikacje i systemy sterowania/zarządzania ruchem oraz sensorykę) na rzecz zapewnienia kontynuacji usług dla kierowców i pasażerów takich, jak informacja o warunkach ruchu i czasach podróży, informacja o sieci drogowej, informacja o zdarzeniach, informacja pogodowa, obszarowe i korytarzowe zarządzanie ruchem, dynamiczne wyznaczanie objazdów, inteligentne i bezpieczne parkingi, informacja pasażerska
  • wsparcie cyfryzacji danych transportowych, budowy, rozbudowy i utrzymania punktów dostępowych do danych o ruchu i podróżach w zakresie analizy danych (w tym algorytmy sztucznej inteligencji, Internet rzeczy czy w tym BigData).

Obszar: sieci szerokopasmowe

Zakres wsparcia:

  • budowa ultraszybkiej sieci szerokopasmowej (sieć o przepustowości dla łącza ,,w dół” wynoszącej co najmniej 100 Mb/s, z możliwością modernizacji do prędkości mierzonej w gigabitach) dla wszystkich gospodarstw domowych, zarówno na obszarach wiejskich, jak i miejskich oraz przedsiębiorstw
  • inwestycje w zakresie zapewnienia gigabitowego dostępu do Internetu dla miejsc stanowiących główną siłę napędową rozwoju społeczno-gospodarczego (np. szkoły, podmioty lecznicze, węzły transportowe, główne miejsca świadczenia usług publicznych, instytucje kultury, a także przedsiębiorstwa)
  • inwestycje w rozwój nowoczesnych technologii i systemów łączności zapewniających bezopóźnieniowy przepływ wielkich wolumenów danych w czasie rzeczywistym, , w tym przedsięwzięcia o charakterze pilotażowym i demonstracyjnym wykorzystujące infrastrukturę telekomunikacyjną najnowszych generacji, w tym wsparte działaniami informacyjno – edukacyjnymi dla mieszkańców.

 


Cel  nr 4: „Europa o silniejszym wymiarze społecznym”

 

Obszar: rynek pracy, zasoby ludzkie

Zakres wsparcia:

  • większy dostęp do zatrudnienia dla wszystkich osób poszukujących pracy, poprzez aktywizację zawodową osób pozostających bez pracy, w tym zwłaszcza dla znajdujących się w trudnej sytuacji na rynku pracy: kobiet, osób młodych, osób starszych, osób długotrwale bezrobotnych i osób o niskich kwalifikacjach i kompetencjach, osób z niepełnosprawnościami
  • promowanie samozatrudnienia z wykorzystaniem instrumentów zwrotnych i bezzwrotnych
  • przeciwdziałanie segmentacji rynku pracy m.in. poprzez zapewnienie większego dostępu do stabilnego zatrudnienia oraz możliwości podnoszenia kompetencji i kwalifikacji dla osób zatrudnionych na umowach krótkoterminowych, umowach cywilno-prawnych, ubogich pracujących i osób odchodzących z rolnictwa
  • kompleksowe działania służące wydłużeniu zdolności do pracy osób starszych, uwzględniające zarządzanie wiekiem w przedsiębiorstwach, rozwijanie kompetencji osób starszych, promowanie zdrowego i aktywnego starzenia się
  • promowanie równości szans kobiet i mężczyzn na rynku pracy w takich obszarach, jak m.in. poziom zatrudnienia, poziom wynagrodzeń, udział kobiet w kadrze zarządzającej
  • budowanie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym (elastyczny wymiar czasu pracy, praca w niepełnym wymiarze, praca na odległość), zwiększanie dostępu do opieki nad dziećmi w wieku do lat 3 oraz w wieku do rozpoczęcia przygotowania przedszkolnego
  • wsparcie wdrażania kompleksowej strategii zarządzania procesami migracyjnymi, m.in. wspieranie procesów zarządzania migracjami zarobkowymi oraz zapewnienia integracji obcokrajowców na rynku pracy i w społeczeństwie, wzmacnianie potencjału pracowników urzędów pracy, urzędów wojewódzkich i instytucji współpracujących w zakresie zatrudnienia obcokrajowców
  • dostosowanie pracowników, pracodawców, przedsiębiorców i przedsiębiorstw do zmian
  • doskonalenie potencjału instytucji rynku pracy na wszystkich poziomach, szczególnie wobec konieczności dostosowania usług do zmieniającego się rynku pracy
  • doskonalenie mechanizmów diagnozowania i prognozowania zapotrzebowania na kompetencje w gospodarce oraz zaangażowanie w ten proces partnerów społecznych, w szczególności wzmacnianie sektorowych rad ds. kompetencji i wzmacnianie potencjału partnerów społecznych w tym zakresie
  • doskonalenie mechanizmów i instrumentów umożliwiających szybkie dostosowanie podaży do zmian popytu na rynku pracy w zakresie kwalifikacji, umiejętności i terytorialnej mobilności.

Obszar: edukacja i kompetencje

Zakres wsparcia:

  • rozwój potencjału szkół do wyposażania uczniów w kompetencje transferowalne, proinnowacyjne oraz wsparcie procesu edukacyjnego w zakresie adaptacji nowoczesnych technologii do praktyki szkolnej
  • kształtowanie umiejętności cyfrowych społeczeństwa
  • zapewnienie edukacji włączającej na wszystkich etapach edukacji
  • doskonalenie pracy szkoły, w tym podnoszenie kompetencji nauczycieli oraz innych kadr systemu edukacji
  • wzmocnienie atrakcyjności, stabilności i prestiżu zawodu nauczyciela
  • wzmocnienie szkolnictwa zawodowego (w tym branżowego) w szczególności w zakresie wzmocnienia współpracy z pracodawcami i upowszechnienia kształcenia w miejscu pracy
  • rozwój nowoczesnego szkolnictwa wyższego oraz kwalifikacji i kompetencji kadry akademickiej i naukowej
  • umiędzynarodowienie i rozwoju współpracy ponadnarodowej w szkolnictwie wyższym i nauce
  • upowszechnianie i podnoszenia jakości edukacji przedszkolnej
  • rozwój i upowszechnienie uczenia się przez całe życie, w tym szczególnie promowania elastycznych form podnoszenia i nabywania nowych kompetencji, potwierdzania kwalifikacji, ułatwienia zmian kariery i promowania mobilności zawodowej
  • rozwijanie systemu badania i prognozowania zapotrzebowania na kompetencje w gospodarce
  • rozwój i doskonalenie systemu doradztwa zawodowego
  • włączenie dostępności w programach kształcenia, szczególnie w zakresie projektowania uniwersalnego
  • zwiększenie wykorzystania potencjału instytucji kultury na potrzeby edukacji niezbędnej dla rozwoju przemysłów kultury i kreatywnych.

Obszar: włączenie i integracja społeczna

Zakres wsparcia:

  • wspieranie osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym, w tym osób najbardziej potrzebujących i dzieci w dostępie do usług społecznych i pełnym uczestnictwie w życiu społecznym i zawodowym
  • aktywizacja społeczno-zawodowa osób biernych zawodowo oraz osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym
  • przeciwdziałanie deprywacji materialnej przez udzielanie pomocy żywnościowej lub podstawowej pomocy materialnej osobom najbardziej potrzebującym
  • przeciwdziałanie ubóstwu energetycznemu poprzez wzmacnianie świadomości w zakresie konieczności oszczędnego korzystania z energii, pomoc finansową w zakresie dopłat do kosztów korzystania z czystej energii czy włączenia podmiotów ekonomii społecznej w szerszym zakresie w działania pro klimatyczne
  • wspieranie osób z niepełnosprawnościami w pełnym uczestnictwie we wszystkich aspektach życia
  • wzmacnianie sektora ekonomii społecznej, w tym poprzez większe wykorzystanie potencjału jednostek reintegracyjnych i przedsiębiorstw społecznych
  • zwiększanie równego i szybkiego dostępu do dobrej jakości, trwałych i przystępnych cenowo usług, modernizacja systemów zabezpieczenia społecznego, w tym wspieranie dostępu do ochrony socjalnej, poprawa dostępności usług opieki długoterminowej, wsparcie deinstytucjonalizacji usług społecznych
  • wykorzystanie integracyjnego potencjału kultury i dziedzictwa kulturowego, zapewnienie dostępu wszystkim obywatelom do dóbr kultury (digitalizacja zasobów) i usług kulturalnych, wzmacnianie uczestnictwa w kulturze (w tym aktywności kulturotwórcze, kreatywne) na poziomie lokalnym i regionalnym
  • poprawa koordynacji usług społecznych z usługami zdrowotnymi poprzez stosowne rozwiązania regulacyjne, organizacyjne i inwestycyjne
  • wspieranie integracji społeczno-gospodarczej migrantów, obywateli państw trzecich i społeczności marginalizowanych, w tym Romów
  • wzmacnianie potencjału instytucji pomocy społecznej, reintegracji, w zakresie współpracy międzyinstytucjonalnej i międzysektorowej, mechanizmów koordynacji, podnoszenia kompetencji pracowników, zmian organizacyjnych w instytucjach
  • kompleksowe wsparcie z zakresu poprawy dostępności do usług/budynków/obiektów/przestrzeni publicznych, a także inne działania, w tym: wypracowywanie i upowszechnianie standardów dostępności, kształcenie i szkolenie kadr dostępności, a także wsparcie podmiotów publicznych w zapewnieniu dostępności
  • wzmacnianie potencjału organizacji pozarządowych oraz podmiotów z nimi zrównanych realizujących zadania publiczne w obszarach sfery pożytku publicznego w szczególności dotyczących włączenia i integracji społecznej.

Obszar: ochrona zdrowia

Zakres wsparcia:

  • poprawa dostępu do wysokiej jakości profilaktyki poprzez realizację kompleksowych, wieloletnich programów promocji zdrowia i profilaktyki chorób na poziomie krajowym i regionalnym adresowanych zgodnie z potrzebami poszczególnych grup ludności
  • wspieranie dostępności do wysokiej jakości usług zdrowotnych, w szczególności w priorytetowych dziedzinach medycyny lub dziedzinach wynikających z potrzeb epidemiologicznych, zidentyfikowanych na poziomie kraju lub województwa, podnoszenia jakości świadczonych usług zdrowotnych, w tym dostosowanie podmiotów leczniczych do wymagań osób ze szczególnymi potrzebami, w tym osób starszych i z niepełnosprawnościami
  • wyrównywanie różnic geograficznych w dostępie do opieki zdrowotnej i społecznej, m.in. poprzez wspieranie inwestycji infrastrukturalnych  rozwoju i modernizacji zasobów infrastruktury zdrowia w tym w szczególności sprzętu i aparatury medycznej zapewniającej dostęp do usług dostarczanych w zgodzie z mapami potrzeb zdrowotnych
  • budowa lub modernizacji infrastruktury i wyposażenia podmiotów świadczących kompleksowe usługi sanatoryjne/uzdrowiskowe
  • szybkie i skuteczne udzielanie pomocy w stanach nagłego zagrożenia zdrowia i/lub życia
  • wzmocnienie roli POZ w dostarczaniu usług zdrowotnych oraz poprawy dostępności do ambulatoryjnej opieki specjalistycznej i szpitalnej
  • stosowanie nowoczesnych form świadczenia usług medycznych i opiekuńczych (telemedycyna, telerehabilitacja, teleopieka) i poprawy ich dostępności
  • trwałe zwiększenie liczby personelu medycznego i osób wykonujących zawody mające zastosowanie w ochronie zdrowia oraz rozwój kompetencji zawodowych i podnoszenie kwalifikacji, w tym przede wszystkim personelu opieki długoterminowej
  • deinstytucjonalizacja świadczenia usług zdrowotnych i społecznych, w tym rozwoju opieki długoterminowej, w szczególności dla osób starszych, z niepełnosprawnościami oraz osób z zaburzeniami i chorobami psychicznymi
  • poprawa koordynacji usług zdrowotnych z usługami społecznymi poprzez stosowne rozwiązania regulacyjne, organizacyjne i inwestycyjne
  • wzmocnienie potencjału instytucji zarządzających systemem zdrowia na poziomie krajowym i regionalnym.

Obszar: kultura i turystyka

Zakres wsparcia:

  • zachowanie i modernizacja obiektów dziedzictwa kulturowego służących rozwojowi społeczno gospodarczemu, integracji społecznej i innowacjom, spełniających wymogi dostępności dla osób ze szczególnymi potrzebami
  • rozwój instytucji kultury ważnych dla edukacji i aktywności kulturalnej (m.in. szkoły artystyczne) oraz wzmacniania rozwoju przemysłów kultury i kreatywnych, w tym poprzez rozwój kompetencji personelu instytucji kultury
  • konserwacja zabytków ruchomych oraz zabytkowych muzealiów, starodruków, księgozbiorów, materiałów bibliotecznych, archiwalnych i zbiorów audiowizualnych (w tym filmowych) oraz ich ochrona i udostępnienie, także poprzez proces digitalizacji
  • odnowa lub adaptacja budynków, lokali, przestrzeni zewnętrznej z przeznaczeniem do pełnienia funkcji aktywizujących i integrujących lokalne społeczności z wykorzystaniem innowacji społecznych w kulturze (kompleksowe projekty odnowy infrastruktury i przestrzeni miejskiej wraz z wyposażeniem, np. domy kultury, świetlice publiczne, mediateki, biblioteki, klubokawiarnie, czyli tzw. miejsca trzecie)
  • inwestycje w obiekty/miejsca tworzące turystyczne szlaki tematyczne (obiekty/miejsca odwołujące się do walorów historycznych, kulturowych, przyrodniczych), w tym poprawa ich dostępności dla osób ze szczególnymi potrzebami, osób z niepełnosprawnościami
  • wzmacnianie potencjału organizacji pozarządowych oraz podmiotów z nimi zrównanych realizujących zadania publiczne w obszarach sfery pożytku publicznego w szczególności dotyczących kultury i turystyki
  • inwestycje w infrastrukturę turystyczną w pełni dostępną dla osób ze szczególnymi potrzebami
  • wspieranie rozwoju turystyki kulturowej oraz tworzenia nowych produktów turystycznych.

Cel nr 5: „Europa bliżej obywateli”

  • zwiększenie wpływu wspólnot lokalnych na kształt działań nakierowanych na rozwój terytoriów i rozwiązywanie ich specyficznych problemów w oparciu o endogeniczne potencjały.
  • realizacja przygotowanych na poziomie ponadlokalnym i lokalnym strategii ukierunkowanych na zmiany strukturalne danego obszaru, w zgodzie z priorytetami UE oraz celami zdefiniowanymi na poziomie krajowym w KSRR oraz regionalnym w SRW.

 


Cel nr 6: „Umożliwienie regionom i obywatelom łagodzenia społecznych, gospodarczych i środowiskowych skutków transformacji w kierunku gospodarki neutralnej dla klimatu” (śląskie wielkopolskie, dolnośląskie, łódzkie, lubelskie i małopolskiego)

 

Zakres wsparcia:

  • utrzymanie i docelowo podniesienie stopy zatrudnienia poprzez tworzenie nowych miejsc pracy w sektorach innych niż górnictwo i energetyka konwencjonalna
  • tworzenie i rozwijanie innowacyjnych przedsiębiorstw i sektorów aktywności gospodarczej oraz stwarzanie nowych możliwości rozwoju dla istniejących przedsiębiorstw
  • zmiana i podnoszenie kwalifikacji pracowników
  • rekultywacja i rewaloryzacja terenów pogórniczych i poprzemysłowych zdegradowanych z powodu problemów geologicznych i hydrologicznych związanych z podziemnymi obiektami górniczymi oraz wymagających rekultywacji i dekontaminacji
  • przeciwdziałanie wyludnianiu się terenów pogórniczych i degradacji społeczno-gospodarczej tych obszarów;
  • podniesienie dostępności usług publicznych
  • poprawa jakości powietrza
  • rozwój gospodarki o obiegu zamkniętym
  • redukcja zagrożeń dla środowiska takich, jak obniżenie poziomu wód gruntowych czy susze.

Konfederacja Lewiatan

Leasing najważniejszy dla polskich firm. Rośnie znaczenie dotacji
26 stycznia 2021

Leasing najważniejszy dla polskich firm. Rośnie znaczenie dotacji

• Jak wynika z badania Komisji Europejskiej (SAFE 2020), leasing pozostaje najbardziej istotnym źródłem finansowania dla polskich firm z sektora MŚP. Drugim najczęściej wskazywanym instrumentem jest linia kredytowa, a trzecim – dotacje.
• Wśród najważniejszych problemów z jakimi zmagają się przedsiębiorcy, wymieniane są kwestie kadrowe, regulacyjne i inne problemy – w tym związane ze skutkami pandemii COVID-19.

 

 

63% polskich przedsiębiorców uznaje leasing za najbardziej istotne źródło finansowania działalności . Na drugim miejscu znalazła się linia kredytowa, która jest ważna dla ponad połowy firm MŚP (55%), podczas gdy na trzecie miejsce (z piątego) awansowały dotacje (49%). Takie wnioski płyną z badania SAFE, zrealizowanego przez Komisję Europejską we wszystkich krajach Unii Europejskiej, w drugiej połowie 2020 roku.

Źródło: Komisja Europejska, Survey on the access to finance of enterprises (SAFE). 2020

Dla europejskich firm z sektora MŚP w 2020r. najbardziej istotnymi źródłami zewnętrznego finansowania były natomiast linie kredytowe (ważne dla 50% firm), kredyty bankowe (istotne dla 48% europejskich MŚP) i leasing (wskazywany przez 45% europejskich firm).

– Mimo trudnej sytuacji w gospodarce i mniejszej liczby inwestycji, 63 proc. polskich przedsiębiorców uznaje leasing za najbardziej istotne źródło finansowania i rozważa skorzystanie z niego w przyszłości. Podobnie myślą przedsiębiorcy prowadzący działalność w Finlandii (63%) i Estonii (62%), przy pozytywnej ocenie tego instrumentu w całej Europie. W krajach UE średnio 45% firm wytypowało leasing jako najbardziej istotne źródło finansowania. Podobną ocenę otrzymały dotacje (44 proc. wskazań). Wzrost znaczenia dotacji w ciągu ostatniego roku nie dziwi, biorąc pod uwagę kryzys gospodarczy wywołany przez pandemię COVID-19 i rosnące oczekiwania firm w zakresie instrumentów pomocowych. Nas – jako przedstawicieli branży leasingowej – cieszy utrzymujące się zaufanie, jakim przedsiębiorcy obdarzają leasing. Jako branża jesteśmy gotowi na to, aby wspierać firmy w ich kolejnych inwestycjach – podkreśla Paweł Pach, przewodniczący Komitetu Wykonawczego Związku Polskiego Leasingu.

Najważniejsze problemy MŚP
Dostęp do finansowania od kliku lat nie jest już problemem dla firm z sektora MŚP. W 2020r. na taki problem wskazało tylko 8% polskich firm. Wśród kwestii najbardziej problematycznych były wymieniane: pozyskanie wykwalifikowanej kadry (19 proc. wskazań), kwestie regulacyjne (18 proc.) czy inne problemy (w tym te związane z pandemią COVID-19). W ostatnim badaniu realizowanym przez Komisję Europejską w 2020r. takiej odpowiedzi udzieliło 16% badanych, podczas gdy rok wcześniej zaledwie 9 proc. badanych firm w Polsce.

Źródło: Komisja Europejska, Survey on the access to finance of enterprises (SAFE). 2020

Do pierwszej trójki problemów wymienianych przez europejskich przedsiębiorców w 2020r. trafiły: pozyskiwanie klientów (21%), pozyskiwanie wykwalifikowanej kadry (19%) i inne problemy, w tym problemy związane z pandemią COVID-19 (18%).

Każdorazowo przywołując dane lub analizy Związku Polskiego Leasingu, prosimy o podanie źródła cytowanych danych.

Związek Polskiego Leasingu (ZPL) to organizacja reprezentująca 90 proc. rynku leasingu w Polsce, która skupia 30 podmiotów. Związek zrzesza głównie firmy leasingowe, ale także firmy i organizacje związane z rynkiem wynajmu (Polski Związek Wynajmu i Leasingu Pojazdów). ZPL uczestniczy w pracach grup i zespołów roboczych przygotowujących i opiniujących projekty regulacji prawnych dotyczących branży leasingowej. Przedstawiciele ZPL utrzymują bieżące kontakty z przedstawicielami administracji publicznej i parlamentarzystami. ZPL monitoruje, opiniuje, przygotowuje lub zleca przygotowanie ekspertyz w zakresie regulacji dotyczących leasingu. Organizacja prowadzi także działania wizerunkowe i edukacyjne na rzecz propagowania leasingu jako narzędzia wspierającego rozwój przedsiębiorczości. Na gruncie europejskim Związek jest aktywnym członkiem Leaseurope, organizacji w skład, której wchodzi 45 związków z 32 krajów Europy. Polska organizacja leasingowa ma swojego reprezentanta w Radzie Dyrektorów Leaseurope, a także uczestniczy w pracach powołanych przez Leaseurope Grupy Sterującej ds. Motoryzacji, Grupy ds. Prawnych, a także współpracuje z innymi komitetami i grupami roboczymi w Leaseurope. Więcej na temat ZPL na http://www.leasing.org.pl oraz na profilu organizacji na LinkedIn https://pl.linkedin.com/company/zwiazek-polskiego-leasingu-zpl

Dodatkowe informacje dla mediów:
Anna Polak
Związek Polskiego Leasingu
Tel. 505 83 18 18
anna.polak@leasing.org.pl

Konfederacja Lewiatan

Lęk przed utratą pracy w zagrożonych branżach
26 stycznia 2021

Lęk przed utratą pracy w zagrożonych branżach

Przedłużająca się pandemia koronawirusa nie pozostaje bez wpływu na rynek pracy. Jak pokazują wyniki 42. edycji badania Monitor Rynku Pracy, przeprowadzonego przez Randstad we współpracy z Instytutem Badań Pollster, pracownicy znacznie gorzej oceniają szanse na znalezienie nowego zatrudnienia, a jednocześnie boją się utraty obecnego stanowiska. Nie brakuje jednak osób zadowolonych z pracy. 

Komentarz Moniki Fedorczuk, ekspertki Konfederacji Lewiatan

Pandemia wzmocniła zróżnicowanie rynku pracy. Obecną sytuację cechuje duża niepewność odnośnie przyszłości poszczególnych branż i zawodów. Są takie branże, które z uwagi na ograniczenia administracyjne, mają duże trudności w utrzymaniu działalności gospodarczej (hotelarstwo, gastronomia, turystyka). Pracownicy z tych branż boją się o swoje zatrudnienie, i – o ile mogą – starają się wyprzedzać ewentualne zwolnienia szukając pracy w innych sektorach. Obok tego są firmy, które w okresie pandemii radzą sobie bardzo dobrze. Mam na myśli głównie IT i telekomunikację. Tutaj nadal trwa ostra konkurencja o pracowników, a czynnikiem motywującym do zmiany pracodawcy jest oferta lepszego wynagrodzenia.

Branże w najostrzejszy sposób objęte ograniczeniami działalności tną na ile mogą wszelkie dodatki i wynagrodzenia, aby utrzymać stan zatrudnienia. To działania, które – przynajmniej do tej pory – spotkały się ze zrozumieniem pracowników. Wydaje się więc, że obie strony zdają sobie sprawę, że sytuacja jest trudna. Pytanie, co będzie się działo w kolejnych miesiącach. Na ile nowe tarcze „załatają” dziurę w dochodach spowodowaną obostrzeniami, które są coraz mocniej krytykowane przez przedsiębiorców? Sytuacja pracowników zamkniętych branż jest nie do pozazdroszczenia – często mieszkają oni na terenach, gdzie trudno o inne zatrudnienie, szczególnie takie, które oferowałoby warunki pracy podobne do tych sprzed pandemii.

Stosunkowo duża różnica pomiędzy okresem poszukiwania pracy przez osoby z wykształceniem podstawowym a średnim i wyższym (na korzyść tych pierwszych) może dziwić. Warto jednak zauważyć, że po pierwsze mamy nadmiar osób z wykształceniem wyższym humanistycznym, co jest efektem boomu edukacyjnego z lat 90-tych i początku XXI wieku. Wielość uczelni niepublicznych i nie zawsze rzetelnie realizowany program spowodowały, że tytuł magistra nie jest już gwarancją uzyskania zatrudnienia, szczególnie w wyuczonym zawodzie. Często też wyższemu poziomowi wykształcenia towarzyszą wyższe oczekiwania dotyczące zarobków, możliwości rozwoju, dodatkowych benefitów, komfortu dojazdu itp. Równolegle, od kilku lat pracodawcy wskazują na deficyt pracowników do prac prostych i mających umiejętności techniczne na poziomie podstawowym. Zapotrzebowanie na tego typu kwalifikacje występuje choćby w produkcji i przetwórstwie. Proces rekrutacji w przypadku stanowisk niższych jest dużo krótszy, często jednoetapowy, co też wpływa na przeciętną długość okresu poszukiwania pracy.

Zapraszamy na konferencję „Praca 4.0. Zawirowanie czy nowa era na rynku pracy?”, którą Konfederacja Lewiatan organizuje online 11-12, 15 lutego 2021 roku.

Konfederacja Lewiatan