Walka z wiatrakami
31 stycznia 2023

Walka z wiatrakami

Obserwując toczące się właśnie w Polsce gorące spory o odblokowanie po 7 latach rozwoju lądowej energetyki wiatrowej, można odnieść wrażenie, że koalicja rządząca za wszelką cenę stara się „zjeść ciastko i mieć ciastko”, czyli owszem, odblokować, ale jedynie środki na Krajowy Plan Odbudowy.

Podczas gdy Unia Europejska, w obliczu geopolitycznego i energetycznego kryzysu, reaguje podniesieniem ambicji rozwoju OZE i zwiększa ich docelowy udział w miksie energetycznym do 2030 roku z 32% najpierw na 40%, a potem do 45%, Polska nadal niestety trwa w rzeczywistości równoległej.

Od blisko 7 lat, gdy wprowadzono tzw. ustawę 10h, praktycznie całkowicie blokującą w Polsce możliwość projektowania nowych elektrowni wiatrowych na lądzie, powiększa się bolesna luka inwestycyjna w tym sektorze. Jedyne wiatraki oddawane w tym czasie do użytku to projekty, które zrealizowano nie dzięki, ale pomimo obowiązujących przepisów, a które proces inwestycyjny rozpoczęły przed wejściem w życie ustawy 10h.

Rząd miał już kilka zrywów, by luzować wprowadzone przez siebie przepis, a motywacje były różne: ograniczenia możliwości zabudowy mieszkalnej w pobliżu wiatraków (zasada 10h działa w dwie strony), ryzyko nieosiągnięcia przez Polskę celów OZE do roku 2020, skok cen uprawnień do CO2 w systemie ETS i wzrost cen energii w 2019 roku.

Teraz motywacja jest wyjątkowo silna. Ustawa antywiatrakowa (w chwili zapomnienia nazwana niedawno przez minister Moskwę „bardzo dobrą ustawą”) to ostatni kamień milowy (B23G), blokujący Polsce dostęp do KPO. Cel ten opisany jest niestety dosyć niejasno, jako „Poprawa warunków dla rozwoju odnawialnych źródeł energii”. Jaka poprawa? Dowolna? Czy to znaczy, że 10h można zamienić na 9h? Chyba tak rozumie to koalicja rządząca, dlatego do swojego projektu, promowanego jako „najstaranniej skonsultowany ze wszystkimi”, dorzuca już na etapie sejmowym kolejne autopoprawki, które coraz bardziej wypaczają sens tej deregulacji.

Najpierw doszedł nieprecyzyjny obowiązek wirtualnego podzielenia się 10% mocy każdego nowego wiatraka z lokalną społecznością, teraz (26.01), zwiększono minimalną odległość nowych instalacji od zabudowań z 500 do 700 metrów, choć Minister Klimatu i Środowiska Anna Moskwa publicznie przyznaje, że granicą bezpieczną mogłoby być nawet 300 metrów. Solidarna Polska forsuje nawet obowiązek organizowania każdorazowo referendów lokalnych w sprawie inwestycji wiatrowych.

Konfederacja Lewiatan, pierwotną (!) wersję rządowego projektu ustawy, który wyszedł z KPRM jeszcze w połowie lipca, oceniła jako kompromis, który, rozsądnie rzecz biorąc, daje największe szanse na przełamanie impasu i poluzowanie przepisów, z zastrzeżeniem, że dostrzega potrzebę dalszej pracy nad przepisami poprawiającymi warunki inwestycji w OZE w Polsce.

Piłka nadal jest w grze, nie wiadomo co przyniesie drugie czytanie w Sejmie, jednak wyraźnie rośnie ryzyko, że ustawa może zostać znowelizowana, kamień milowy formalnie „zaliczony”, a warunki rozwoju dla lądowych farm wiatrowych nadal będą fatalne i będą kolejną, jaskrawą ilustracją Europy dwóch prędkości.


Jan Ruszkowski, ekspert Lewiatana

Artykuł dla styczniowego wydania Brussels Headlines – europejskiego biuletynu Lewiatana

Obniżka poziomu „zielonych certyfikatów” negatywnie wpłynie na wytwórców energii z OZE
14 kwietnia 2022

Obniżka poziomu „zielonych certyfikatów” negatywnie wpłynie na wytwórców energii z OZE

Znaczne obniżenie wymaganego poziomu „zielonych certyfikatów”, z 18,5% do 10% w 2023 roku, będzie miało negatywne skutki finansowe dla wytwórców energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii – ostrzega Konfederacja Lewiatan.

Ministerstwo Klimatu i Środowiska planuje w 2023 roku znacznie obniżyć obowiązek udziału zielonej energii z umorzonych świadectw pochodzenia, tzw. zielonych certyfikatów.

Projekt rozporządzenia w sprawie zmiany wielkości udziału ilościowego sumy energii elektrycznej wynikającej z umorzonych świadectw pochodzenia potwierdzających wytworzenie energii elektrycznej z OZE w 2023 roku dotyczy wielkości obowiązku, spoczywającego w głównej mierze na przedsiębiorstwach zajmujących się obrotem energią.

Ten obowiązek można w uproszczeniu określić, jako obligatoryjny udział zielonej energii w miksach energii sprzedawanej przez spółki obrotu. Można go realizować poprzez uzyskanie i umorzenie świadectw pochodzenia energii odnawialnej, określanych powszechnie jako „zielone certyfikaty”. W projekcie rozporządzenia zaproponowano, aby w 2023 r. udział ten wynosił 10%.

– Ustalenie udziału na poziomie 10% będzie miało negatywne skutki finansowe dla wytwórców energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Beneficjentami systemu zielonych certyfikatów są wytwórcy energii z OZE, którzy podejmowali decyzje o budowie instalacji w latach 2005-2016, z pełnym zaufaniem do stabilności i przewidywalności reguł jego działania. Tak drastyczna zmiana, jak zaproponowano w projekcie rozporządzenia stanowi zagrożenie możliwości funkcjonowania tych inwestorów, którzy zdecydowali się na budowę źródeł OZE w oparciu o system zielonych certyfikatów – mówi Agata Bator, ekspertka Konfederacji Lewiatan.

Konfederacja Lewiatan apeluje o mniej radykalną obniżkę poziomu obowiązku umorzenia zielonych certyfikatów w 2023 roku. Powinna ona wynosić  nie mniej niż 14%. Głębsza redukcja powinna być  poprzedzona radykalną poprawą przejrzystości rynku.

Konfederacja Lewiatan

 

Pracodawcy proponują zmiany w nowelizacji ustawy o OZE
30 marca 2022

Pracodawcy proponują zmiany w nowelizacji ustawy o OZE

Wprowadzenie do ustawy o OZE rozwiązań umożliwiających odblokowanie mocy przyłączeniowych, zmianę przepisów dotyczących klastrów energii, zmodyfikowanie definicji instalacji hybrydowej, a także poprawienie przepisów odnoszących się do handlu partnerskiego – proponuje Konfederacja Lewiatan w uwagach do projektu nowelizacji ustawy o OZE.

Nowelizacja ustawy o OZE (UC99) na celu między innymi wdrożenie dyrektywy REDII. W tym kontekście znalazły się w niej m.in. propozycje przepisów dotyczących partnerskiego handlu energią (peer-to-peer), ciepłownictwa i chłodnictwa, gwarancji pochodzenia i Krajowego Punktu Kontaktowego. Ma także wprowadzić zmiany m.in. w zakresie regulacji dotyczących biometanu, klastrów energii, hybrydowych instalacji OZE, czy modernizacji instalacji OZE.

– Zwracamy uwagę na konieczność wprowadzenia do ustawy o OZE rozwiązań umożliwiających odblokowanie mocy przyłączeniowych, takich jak zastosowanie koncepcji cable pooling dla OZE. Nowe przepisy powinny zachęcać operatorów systemów przesyłowych i dystrybucyjnych oraz inwestorów do maksymalizacji wykorzystania możliwości obciążenia linii energetycznych, które już dzisiaj stanowią przyłączenie dla instalacji OZE oraz które poszerzą się o nowe instalacje w przyszłości – mówi Agata Bator, ekspertka Konfederacji Lewiatan.

Konfederacja Lewiatan proponuje przeformułowanie przepisów dotyczących klastrów energii. Chodzi m.in. o dopuszczenie możliwości kooperowania podmiotów w ramach klastra także w innych konfiguracjach niż zaproponowane w projekcie, wskazanie operatorów systemów dystrybucyjnych jako fakultatywnych członków klastra i rezygnację z obligatoryjnego uczestnictwa jednostek samorządu terytorialnego w klastrze (przy pozostawieniu możliwości takiego członkostwa). W tym kontekście istotne jest też zapewnienie dla spółdzielni energetycznych warunków funkcjonowania nie gorszych od  proponowanych dla klastrów energii.

 Potrzebne jest także zmodyfikowanie definicji instalacji hybrydowej. Definicja powinna umożliwiać różne konfiguracje tego typu źródeł OZE, również takie gdzie łączone będą trzy i więcej technologii, zaś magazyn energii powinien być fakultatywnym elementem instalacji hybrydowej (a nie jej obligatoryjnym elementem, jak wskazano w projekcie).

Konieczna jest również zmiana przepisów dotyczących handlu partnerskiego (peer-to-peer), tak aby odzwierciedlały one jego ideę, którą jest stworzenie możliwości handlu bezpośredniego z pominięciem OSD i uniknięcie opłat dystrybucyjnych.

 Kolejną istotną kwestią, związaną z wyzwaniami jakie niesie ze sobą wdrażanie rozwiązań promujących OZE jest potrzeba wypracowania strategii dla ciepłownictwa. Taka strategia powinna określić mechanizmy dla dalszego rozwoju sektora ciepłowniczego w Polsce, biorąc pod uwagę warunki rynkowe i wymagania dyrektyw w sprawie odnawialnych źródeł energii, efektywności energetycznej budynków i efektywności energetycznej.

 Konfederacja Lewiatan

          

 

Utrudniony dostęp do sieci elektroenergetycznej dla instalacji OZE zagraża gospodarce
17 lutego 2022

Utrudniony dostęp do sieci elektroenergetycznej dla instalacji OZE zagraża gospodarce

Masowe odmowy wydawania warunków przyłączenia do sieci dystrybucyjnej i przesyłowej przez operatorów systemów elektroenergetycznych, dotyczące przyłączeń instalacji OZE, zagrażają rozwojowi i konkurencyjności gospodarki – ostrzega Konfederacja Lewiatan.

Podmioty publiczne, samorządy, osoby prywatne i przedsiębiorcy inwestujący w OZE lub, jako odbiorcy, dążący do obniżenia kosztów zaopatrzenia w energię napotykają na strukturalną barierę w budowie instalacji OZE w postaci odmów wydawania warunków przyłączenia do sieci przez operatorów systemów elektroenergetycznych (przesyłowych i dystrybucyjnych).

W latach 2019-2020 oddziały terenowe Urzędu Regulacji Energetyki otrzymały 1209 powiadomień o odmowach przyłączenia obiektów do sieci elektroenergetycznej o łącznej mocy niemal 5 668 MW. Oznacza to spory wzrost w porównaniu do okresu 2017-2018 (powiadomień było wtedy 260) przy jednoczesnym zwiększeniu łącznej wielkości mocy obiektów zgłoszonych do przyłączenia (było 735 MW). Z samych tylko oficjalnych informacji jednego z operatorów elektroenergetycznych systemów dystrybucyjnych wynika, że liczba odmów przyłączenia instalacji OZE do sieci w całym 2020 roku dotyczyła 5 proc. złożonych wniosków, a w 2021 roku było to już ok. 25 proc. (w okresie od stycznia do września).

– Odmowy przyłączania do sieci elektroenergetycznej blokują rozwój małych i dużych instalacji OZE. Problem dotyczy zarówno skali odmów, jaki i sposobu prowadzenia procesów przyłączenia przez operatorów systemów elektroenergetycznych. Zjawiska te utrudniają racjonalne gospodarowanie dostępnymi zasobami sieciowymi oraz rozwój sieci w taki sposób, by zapewniać dobrobyt społeczny i konkurencyjność gospodarki, przy zachowaniu zrozumiałych wymogów bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej oraz zrównoważonych i uzasadnionych kosztów inwestycji sieciowych. Odczuwa to już dziś społeczeństwo i gospodarka ponieważ dramatycznie rosną koszty energii – mówi Dorota Zawadzka – Stępniak, dyrektorka departamentu energii i zmian klimatu Konfederacji Lewiatan.

Odmowy wydania warunków przyłączenia dla inwestycji w OZE dotyczą zarówno dużych projektów o mocy kilkudziesięciu MW, jak i niewielkich, niejednokrotnie o mocy znacznie poniżej 1 MW, bez względu na technologię wytwarzania (odmowy jednakowo odnoszą się do projektów wiatrowych, fotowoltaicznych, jak i biogazowych, a nawet magazynów energii). Operatorzy uzasadniając odmowy na ogół powołują się ogólnikowo na brak technicznych warunków przyłączenia do sieci, nie wskazując przy tym żadnej perspektywy, w której przyłączenie mogłoby ostatecznie nastąpić.

Jednocześnie w postępowaniach spornych Urząd Regulacji Energetyki standardowo odmawia przedsiębiorcom inwestującym w rozwój OZE dostępu do informacji o warunkach przyłączenia, powołując się, wbrew licznym przepisom prawnym (w tym dyrektywom) i rzeczywistej treści poszczególnych dokumentów, na ochronę informacji niejawnych lub tajemnicy przedsiębiorstwa. Godzi to w przejrzystość systemu przyłączania do sieci i nie pozwala na racjonalne poszukiwania takich rozwiązań, które mogłyby przeciwdziałać części problemów identyfikowanych przez operatorów sieci.

– Niezbędne jest zapewnienie bardziej przejrzystego dostępu do informacji o warunkach przyłączania nowych instalacji do sieci, podniesienie standardu prowadzenia postępowań o wydanie warunków przyłączenia oraz zawierania umów o przyłączenie. Konieczna jest też zmiana sposobu modelowania współpracy źródeł odnawialnych z siecią tak, by przyspieszyć ich integrację z Krajowym Systemem Elektroenergetycznym z wykorzystaniem najnowszych standardów technicznych i doświadczeń branżowych – podkreśla Agata Bator, ekspertka w departamencie energii i zmian klimatu Konfederacji Lewiatan.

 Konfederacja Lewiatan

    

Relacja: posiedzenie plenarne Rady ds. Zielonej Transformacji z udziałem Pawła Różyckiego
20 stycznia 2022

Relacja: posiedzenie plenarne Rady ds. Zielonej Transformacji z udziałem Pawła Różyckiego

W środę, 19 stycznia br. odbyło się zdalne posiedzenie plenarne Rady ds. Zielonej Transformacji z udziałem gościa specjalnego – Pawła Różyckiego, Zastępcy Dyrektora Departamentu Strategii i Planowania Transformacji Klimatycznej w Ministerstwie Klimatu i Środowiska. Tematem przewodnim spotkania był Pakiet FIT for 55* – czyli jakich zmian w polityce klimatycznej możemy się spodziewać na przestrzeni kolejnych lat.

Pakiet „Gotowi na 55” (ang. FIT for 55”) to ambitny pakiet reform legislacyjnych, który ma umożliwić osiągnięcie celu jakim jest redukcja emisji gazów cieplarnianych netto o co najmniej 55 proc. w stosunku do poziomu z 1990 r. do 2030 r., angażując wszystkie sektory gospodarki. Pakiet ten jest zestawem narzędzi prawodawczych, które mają służyć realizacji celów zawartych w Europejskim Zielonym Ładzie i Europejskim prawie o klimacie. Pierwsza cześć pakietu została opublikowana w lipcu br., o czym informowaliśmy w komunikacie z dnia 14.07.2021 r., druga cześć Pakietu KE opublikowała w grudniu 2021 r.

W pierwszej części spotkania Dyrektor Różycki podczas swojej prezentacji przedstawił kluczowe informacje nt. Pakietu, jego zakres i główne cele europejskiej polityki klimatycznej w dążeniu do neutralności klimatycznej do 2030 roku. Zwrócił uwagę na nowy mechanizm finansowy- Klimatyczny Fundusz Socjalny, który bezpośrednio powiązany jest z rozszerzeniem systemu ETS o dwa nowe sektory: budownictwa i transportu. Szacuje się, że w latach 2025-2032 budżet Funduszu będzie opiewał na kwotę ok. 72,2 mld EUR, a Polska będzie mogła ubiegać się o środki w wysokości 17,61%, czyli o ok. 12,7 mld EUR*, po spełnieniu odpowiednich wymogów jak np. sporządzenie i przekazanie do KE klimatycznych planów socjalnych (*)z zastrzeżeniem, że 50% wartości planu musi być sfinansowane ze środków państwa członkowskiego).

Podsumowując swoje wystąpienie, Dyrektor Różycki podkreślił, iż z jednej strony Pakiet FIT for 55 to szansa dla polskiej gospodarki, ze względu m.in. na zwiększenie puli środków finansowych dostępnych dla Polski na transformację klimatyczną, wzmocnienia konkurencyjności polskiego przemysłu zarówno na arenie europejskiej jak i międzynarodowej, budowanie przewagi konkurencyjnej poprzez finansowanie i wprowadzanie innowacyjnych rozwiązań tj. elektromobilność czy technologie wodorowe, a także ograniczenie negatywnego wpływu przemysłu i energetyki na zdrowie ludzkie i środowisko.

Z drugiej strony wskazał na wiele wyzwań, związanych z możliwością m.in. przerzucenia zwiększonego wysiłku redukcyjnego na uboższe państwa UE (w tym Polski), wzrostu ubóstwa energetycznego, wzrostu cen produktów i usług w wyniku nadmiernego wzrostu cen uprawnień i obciążeń dla podmiotów objętych systemem ETS, bez możliwości zapewnienia środków na transformację tych podmiotów.

Wprowadzenie Pakietu FIT for 55 będzie wiązało się także z koniecznością zwiększenia tempa transformacji klimatycznej, zwiększenia świadomości społecznej dążącej do akceptacji wprowadzanych zmian, podjęcia wysiłków redukcyjnych we wszystkich sektorach gospodarki, a także rozbudowania i dostosowania struktur administracyjnych.

W drugiej część spotkania odbyła się bardzo ciekawa dyskusja, moderowana przez Dyrektorkę Departamentu Energii i Zmian Klimatu – Dorotę Zawadzką-Stępniak, w której Uczestnicy spotkania brali bardzo aktywny udział. Padło kilkanaście pytań od przedstawicieli sektorów tj. motoryzacja, budownictwo, przemysł chemiczny czy branży ciepłowniczej.

Najbardziej pożądaną informacją wydawała się być data, kiedy zostaną opublikowane konkretne, prawnie wiążące dokumenty. W ocenie Pana Dyrektora (zakładając scenariusz optymistyczny) może być to połowa roku 2023, jednak wiele zależy od tempa negocjacji krajów członkowskich UE.

Mamy nadzieję, że spotkanie to rozpocznie cykl spotkań i dyskusji w ramach Rady ds. Zielonej Transformacji z przedstawicielami Ministerstwa Klimatu i Środowiska na temat Pakietu FIT for 55, na co Dyrektor Różycki zareagował pozytywnie.

Przypominamy, że 20 października 2021 roku Konfederacja Lewiatan opublikowała horyzontalne stanowisko dotyczące pierwszej części Pakietu Fit for 55, w którym m.in. podziela dążenie Europy do neutralności klimatycznej, jednak podkreśla skalę wyzwań, przed jakimi stoi świat wraz z decydentami, pracownikami i przedsiębiorcami. Apeluje w nim także o pogłębioną debatę na temat szczegółowych rozwiązań pakietu FIT for 55 z udziałem przedstawicieli wszystkich grup tj. sektora rządowego i samorządowego, środowiska naukowego, biznesowego i pozarządowego oraz społeczeństwa, wskazując rolę, jaką w tej dyskusji powinny odegrać organizacje przedsiębiorców, w szczególności przedsiębiorców prywatnych. (https://lewiatan.org/gotowi-na-55-fit-for-55-stanowisko-horyzontalne-konfederacji-lewiatan/ )

 


 

Rada ds. Zielonej Transformacji to Rada o charakterze horyzontalnym składająca się z członków Konfederacji Lewiatan pracująca nad inicjatywami regulacyjnymi i strategicznymi w ramach Europejskiego Zielonego Ładu. Rada składa się z Prezydium Rady oraz Rady Członkowskiej.

Celem pracy Rady jest:

  • Przekazywanie członkom Konfederacji Lewiatan aktualnych informacji nt. poszczególnych inicjatyw w ramach EZŁ mających bezpośredni lub pośredni wpływ na prowadzenie działalności gospodarczej
  • Opiniowanie i konsultowanie regulacji oraz strategii wchodzących w skład EZŁ, w tym przygotowywanie ekspertyzy merytorycznej
  • Wypracowywanie stanowisk, opinii do regulacji i strategii wchodzących w skład EZŁ
  • Aktywna współpraca z administracją publiczną nad ostatecznym kształtem proponowanych rozwiązań
  • Organizacja spotkań, konferencji itd. w obszarze EZŁ w Warszawie i Brukseli.

W ramach Rady Członkowskiej powołanych zostało 5 grup roboczych/eksperckich:

  • Ambicje klimatyczne – Polityka klimatyczna: jak ambitne cele EU i PL, jakie strategiczne warunki ich przyjęcia z punktu widzenia biznesu, inne;
  • Regulacje – Legislacja/regulacje w obszarze klimat-energia;
  • Polityka przemysłowa – Strategia przemysłowa UE, integracja sektorowa, Innowacje technologiczne, inne;
  • Zrównoważona mobilność – Strategia na rzecz zrównoważonej i inteligentnej mobilności, Infrastruktura paliw alternatywnych i transeuropejska sieć transportowa, inne;
  • Zrównoważone finansowanie – Odnowiona Strategia Zrównoważonego Finansowania, polityka podatkowa, inne.
Porozumienie między administracją publiczną i biznesem dotyczące fotowoltaiki
16 grudnia 2021

Porozumienie między administracją publiczną i biznesem dotyczące fotowoltaiki

Dzisiaj podpisane zostanie porozumienie o współpracy na rzecz rozwoju sektora fotowoltaiki między administracją publiczną i kilkudziesięcioma firmami, instytucjami finansowymi i ubezpieczeniowymi, jednostkami oświaty, szkolnictwa wyższego i nauki oraz organizacjami gospodarczymi, w tym Konfederacją Lewiatan. 

Sygnatariusze porozumienia deklarują współpracę przy zrównoważonym rozwoju fotowoltaiki, wspieraniu krajowego przemysłu urządzeń fotowoltaicznych („local content”) oraz promocji eksportu towarów i usług firm uczestniczących w lokalnym łańcuchu dostaw.

Ze strony administracji publicznej inicjatorem porozumienia z organizacjami gospodarczymi są minister klimatu i środowiska, pełnomocnik rządu ds. OZE wraz z ministrami aktywów państwowych, edukacji i nauki, rolnictwa i rozwoju wsi, rozwoju i technologii, finansów, funduszy i polityki regionalnej oraz spraw zagranicznych.

– Prognozy wskazują, że fotowoltaika będzie jedną z kluczowych technologii w dobie dekarbonizacji i transformacji gospodarczej. Polski rynek fotowoltaiki znajduje się na etapie intensywnego wzrostu, o czym świadczy przyrost mocy zainstalowanej w instalacjach wielkoskalowych oraz prosumenckich mikroinstalacjach.  We wrześniu 2021 r. moc zainstalowana fotowoltaiki wyniosła 6304,0 MW, stawiając ją na drugim miejscu wśród technologii OZE w systemie elektroenergetycznym (wzrost r/r o 206,6%). Rada OZE Konfederacji Lewiatan od dawna zwraca uwagę, że  niezbędne jest dalsze wspieranie jej rozwoju, które pozwoli na większą popularyzację tej technologii wytwarzania energii elektrycznej. I temu ma służyć podpisane dzisiaj porozumienie – mówi Dorota Zawadzka-Stępniak, dyrektorka departamentu energii i zmian klimatu Konfederacji Lewiatan.

Porozumienie między administracją i biznesem obejmuje współpracę dotyczącą krajowego przemysłu urządzeń fotowoltaicznych, rozwoju nowych segmentów fotowoltaiki i integracji PV z siecią, identyfikacji barier ograniczających rozwój branży oraz działań promocyjnych i edukacyjnych.

Wzrost udziału OZE w końcowym zużyciu energii brutto jest jednym z trzech priorytetów polityki klimatyczno-energetycznej Unii Europejskiej. Zgodnie z opublikowanym w lipcu 2021 r. projektem pakietu Fit for 55, unijny cel dla udziału energii z OZE w perspektywie roku 2030 ma być podniesiony z obecnych 32% do 40%.

Z kolei priorytetem krajowej strategii pn. Polityka Energetyczna Polski do 2040 r. jest budowa niskoemisyjnej gospodarki przy zagwarantowaniu bezpieczeństwa energetycznego, poprawa jakości powietrza i stanu środowiska oraz podniesienie komfortu życia. W dokumencie założono osiągnięcie ogólnego celu na poziomie 23% udziału OZE w końcowym zużyciu energii brutto w 2030 r., przy czym w elektroenergetyce ma to być 32%, w ciepłownictwie 28%, a w transporcie – 14%.

Konfederacja Lewiatan